Diga! La paura ma Tanta Nina totjorn o disiá aquò, pecaidoneta: “coma lo lièch faràs, lo traparàs…” E, pensatz, dins la família èra una institucion, mai o mens seguida o cau reconóisser. L’una de mas mametas lo confessava, lo lièch, dins lo temps que l’autra lo batejava qu’avián de religion totas doas sens ne faire benlèu la mèma lectura. En fach, tant l’una coma l’autra, estamavan la corvada per passar a quicòm de mai gaujós.

Sabe pas a l’ora d’ara se son nombroses aqueles que fan son lièch cada jorn. Desoblidat lo: “se vòls cambiar lo mond comença per faire ton lièch!” dels militars, qu’i vesián -au carrat solide!- la fiertat dau trabalh complit tre las aubetas, e un mejan de resistir a la mediocritat de l’epòca. (sic)

M’aime mai de dançar pas amb aquela musica de tròp marciala, de començar per cambiar lo mond e puòi se me demòra un pauc de temps farai lo lièch, que, fin finala, çò mai important, ne convendretz, es pas de lo faire mas de lo desfaire.

Vòls que te diga? Dins un temps qu’avèm de coetas e pas pus de lençòls emai quand nos empòrtan dins la caissa cap a Santa Repausòla; dins un temps que los lièches venon de mai en mai bèlses -sèm passats dins un pas res d’un 120 amb assemblatge l’un dins l’autre obligatòri a un 180, e mai per d’unes a 200; dins un temps que los parelhs se desparelhan lo temps dau sòm; escampem una ulhada sus l’evolucion de nòstras practicas nuochencas. A l’Edat Mejana, la paurilha que nisava pas dins la fenial tombava de fatiga dins la sala comuna sus un palhasson per lo sòl. D’autres roncavan assetats amb dos periòdes de dormir plan distints çò qu’èra mai practic per los destorbats de la prostata. Enfin, aqueles qu’avián de qué, -entendètz de palhas au lièch-, fasiá petar coma signe exterior de riquesa de colcas grandarassas amb baldaquin e cortinas que penjavan. Cau dire que tot lo mond i dormissián amassa dins sos liechasses -estrangièrs de passatge compreses. Coma lo pijama èra pas encara inventat, son sol vestit essent la boneta de nuòch, aquò participava segur au renovelament de l’espècia. Pròva n’es: sèm aquí uòi.

Lo Macron ausiguèsse/legiguèsse aquesta bilheta saique li donariá d’idèas per desengorgar los espitaus que mancan crudèlament de lièches e tanben, après lo tricòt dau col rotlat que nos joguèron l’an passat per estauviar l’electricitat, l’unifòrme a l’escòla d’aqueste an, una boneta de nuòch obligatòria permetriá de copar lo caufatge dins las cambras…

Enfin, es çò que ne dise ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau!