O sabètz totes… l’originalitat es pas mon fòrt; alara, quand l’actualitat dins los mèdia, quals que sián, desastrosa, angoissanta, descoratjanta, etc. nos enaiga e nos nega,  que volètz que fagui? Que volètz qu’escriga?

Quitament al vilatge, en defòra del periòde de la fèsta votiva e d’una o doas animacions de quora en quora, l’actualitat locala que nos pertòca son generlament los individús qu’an pas pus mal a las dents. Aquò sufís pas per emplenar l’annada! Nos cal tanben los eveniments de la vila, e, per aqueles, avèm los fenèstrons —“les étranges lucarnes” d’André Ribaud dins los ans seissanta— e los mèdia gaireben totes parisencs per nos assabentar de çò que se passa a Lutècia.

Compreni que n’i aja que començan de s’alassar de me legir quand gemiqui aital mas cossí far?

Parlèri ja la setmana passada de la situacion en Ucraïna; avètz agachat o legit las novèlas que nos arriban e las reaccions dels païses de l’Union Europèa?

Prenèm en primièr la granda familha  (?) europèa. Auriái tendéncia a presar las intervencions de nòstre president se li bastava d’avançar los arguments qu’avança cap al tsar de Moscòu que recebèt ça que la a Versalhas i a gaire. Mas perque anar parlar  d’intervencions fisicas de nòstres sordats en Ucraïna? Seriá pas una rodomontada?

Los autres païses de l’Union europèa, Alemanha en primièr, an lèu fach l’unanimitat  contra una tala eventualitat.

Lo president ucraïnian a respondut de tira que los Ucraïnians demandavan pas la preséncia de sordats franceses o d’autres païses occidentals mas que lor caliá lèu d’armas e de municions.

Ailàs ! per una majoritat de païses, armas e municions a bodre èran pas pus una necessitat fins a aqueste conflicte! Lo comèrci, la moneda, lo comèrci, la moneda…

La guèrra? I pensatz pas. Qual seriá pro nèci per provocar un conflicte mentre que lo comèrci pòt agradar a totes: los mai rics per s’enriquir un pauc mai e los paures per desvolopar lor país e lor situacion en desvolopant los escambis comercials.

Dins los mèdia, la durada del conflicte es presenta en cò dels jornalistas o animators de las canals televisualas e fa ja qualque temps que los pronostics en favor d’Ucraïna se fan mai pessimistas… e parli aquí pas que dels programas serioses e non pas de las elucubracions farlabicadas de qualques arlèris.

Dins una Euròpa que cemença a se replegar sus se-meteissa amb los governaments d’extrèma drecha que venon al poder —après d’eleccions, o cal notar— e que lor dòxa es la devisa d’un politician d’aquesta tendéncia, Tixier-Vignancour —sonque los vièlhs se sovendràn d’el— que proclamava dins los ans seissanta: ”Corresa avant Zambesa”. Pensava, el, a l’immigracion que, dins aquelas annadas, lo ridèu de fèrre existissiá encara.

Mai d’un governaire pensan que, se fan l’ofèrta exigida pel mòstre per apasimar sa set de territòris, es pas gravissim e la vida vidanta, lo comèrci, etc. tornaràn prene lo dessús.

En cò nòstre, al mens, i a quitament de monde d’esquèrra qu’exigisson “La patz, de tira !” Es una evidéncia. D’alhors lo tsar de Moscòu, el tanben, la vòl aquesta patz mas a sas condicions.

El qu’èra partit per una passejada a la Juli Cesar: “Veni, vidi, vinci” a ja fach tuar centenats de milièrs d’òmes joves que demandavan pas qu’a viure. E de milièrs de civils ucraïnians son estats assassinats, tuats per las bombas dirigidas contra eles unicament per semenar la terror.

Aqueste rasonament es complètament ninòi. Los sacrificis umans an pas apasimat un mostre quala que siá la civilizacion concernida.

Entretant, “l’arbre de las paraulas” enten los rasonaments, las esitacions, los renonciaments, las cambiaments de pè, etc. d’un e de l’autre quand los Ucraïnians demandan de moneda per crompar armas o simplament d’armas e de municions.

Los Franceses an, çò dison, far passar de canons d’una eficacitat redobtabla… mas a qué pòr servir un canon redobtabla sens obusses?