Guilhèrme lo Piós, de còups nomenat Guilhèm Iier d'Aquitània per los genealogistas de l'epòca modèrna (naissut devèrs lo 875 – mòrt lo 28 de junh dal 918 a Lion ; inumat a Briude lo 6 de julhet dal 918), es marqués de Gotia, duc d'Aquitània, còmte d'Alvèrnhe, de Borges, de Macon, de Lemosin e de Lion, e abat laïc de Sant Julian de Briude dal 893 al 918.

Era mèstre d'Alvèrnhe e de Lemosin per son paire, e duc d'Aquitània. Sos bens s'espandian de Borgonha al tolosan en passar per l'Autunés, lo Maconés, Lionés, Berric, Alvèrnhe, Velai, Gavaudan, la Gotia (sigue Lengadòc).

Guilhèrme es considerat per l'istoriografia coma un « prince territorial ». Exerce de prerogativas regalianas (las dal “princeps” medieval), coma la nominacion dals còmtes e es largament autonòme  en respècte dal rei de París. D'un autre costat, los reis Eudes pi Carles III reconoisson l'ereditat de sas cargas, causa non sistematica d’aquel temps.

Avans lo 898, esposèt Engelberge, filha dal rei de Borgonha-Provença Boson de Viena e d'Ermengarde, filha unica de l'emperaire Loís 2 lo Jove.

Engelberge balha probablament naissença a de filhas e a un filh, Boson, mas que poirà ren succedir a Guilhèrme d'Aquitània.

En lo 901, s’ocupa dal ducat de Lion. I balha mantuna carta coma l'una en lo 913 al profièch de las glèisas Sant Just e Sant Irenèu.

Fondèt l'abaïa de Cluny l'11 de setembre dal 909, e i nomenèt Bernon de Bauma (aüra Baume les Messieurs) e coma abat. Aquela fondacion es en mai d’un aspècte excepcionala vist que Guilhèrme balha sensa resèrva de tèrras e de grands domenis agricòlas (sonat en latin villae) a l'abaïa que profiecha ansin d'una autonomia granda. L'abaïa de Cluny a per superior que lo papa al qual deu versar un cens cada cinc ans. Se notarà que l'abaïa es protegia de l'influéncia dal duc d'Aquitània, dal rei dals francs e de l'episcopat local. En escambi, l'abaïa deu practicar una orason perpetuala per Guilherme lo Piós e sos pròches. 

L’abaïa de Cluny es fondaia dins aquel contèxt, e sus lo modèl de l’abaïa d'Orlhac, per una carta redigia a Borges l'11 de setembre devèrs lo 909, per lo còmte de Macon, Guilhèrme 1ier, duc d'Aquitània e còmte d'Alvèrnhe, que la plaça sota l'autoritat immediata dal papa. Lo còmte balha una villa situaia pròche de Macon a Bernon, abat de Bauma e de mai d’un monastèri dins la region. Es aquesto que causisse lo site de Cluny e bastisse los primiers bastiments conventuals amb l'ajua de dotze monges de las abaïas de Gigny e de Bauma. L'abaïa es reconoissua coma cap d'òrdre per lo papa Joan 11, sota l'abaciat d'Odon en lo 931. 

“Lo duc foguèt portat al tròne e reconoissut rei per los galleses, los bretons, los normands, los aquitans, los gòts, los espanhòls (de comtat de Barcelona) e los gascons” ditz Richer de Reims (v 940 - 998), un monge de Saint Remi de Reims, autor de Quatre libres d'istòria, una òbra fondamentala per conóisser los eveniments pertocant los darriers reis carolingians e los primiers temps dals Capecians.