Diga! Una “made in China” per se cambiar un pauc dau fargat a l’ostau. Lo mes passat, l’Union africana es estada forçada d’interdire lo comèrci de las pèls d’ases. D’efièch, los chineses son a desasinar l’Africa per ne faire una gelatina que dintra per bona part dins la recèpta d’una potinga emplegada en medecina tradicionala, l’ejiao. Francament, ne fan totjorn quauqu’unas que crèman au lum los de l’Empèri dau Mitan. Après la polvera de banas de rinoceròsses o d’escaumas de pangolins -vos sovenètz?- per luchar contra los càncers, la bila d’ors dessecada per venir invencible, la liquor d’òsses de tigre per los empachats de la bistoqueta sens parlar de las dents, las pòtas o las colhas de lion per garir sabe pas qué.

E ara son los ases que passan a la caçairòla e los africans que van a patas…

Bon, los caçoletejaires que sèm podèm tanben semblar curioses als ciutadans dau Gigant que penequeja, coma dison, que nos pòdon reprochar, per exemple, l’anientament de las cagarauletas e cagaraulas de nòstras rasas e vinhas. Mas aquí lor dise qu’es pas d’a fons çò mèmes, sèm dins un cas de legitima defensa! Volguèssem beure de vin per defugir lo repais de l’ase, aparar los borres que porgiràn lo vin novèl, la cagaraulada sus la grasilha es lo passatge forçat, e las cagarauletas caudetas son pas maissantas amb lo pastagàs…

Vòls que te diga? Tornem a nòstras asenadas. Se los chineses an pas pus d’ases an que de ne venir quèrre aquí, es pas çò que manca! Òu! pas a Ginhac[1], que riscan de m’embarcar los amics. Non, non. A París, qu’en mai, n’an un elevatge, una escòla especiala que se ditz l’ENA, Escòla Nacionala dels Ases. Aqueles d’aquí, los pòdon espelhar totes se vòlon.

Enfin, es çò que ne dise ieu…