Diga! L’epòca que i sèm es de las curiosas. Non jamai vegèrem tant de barbuts, barbudets e barbudasses se passejar sus nòstres trepadors e per carrièiras dins lo temps que sèt pompièrs professionals d’una casèrna dau lionés son suspenduts per aver refusat de se desbarbassir. E per eles aquò sentís francament a rabinat. Segon lo reglament aurián lo drech de portar boc, barbilhon, cigatas o mostacha mas pas tot son pel qu’aquò seriá benlèu -ne son pas solament segur- una empacha per las masquetas de proteccion. Eles i veson pas d’embolh d’ont mai que son encagolats jos lo casco e que las polidas los aiman mai antau. Sindicats e Estat major fan a tirapels e son a se derrabar lo conhonon, s’arrancar lo rigòt, se plumar la tufa!

Crese que son a cercar de borre sus un uòu. Francament vegère las fòtos d’aqueles paures bogres, portan pas barbas d’aïatollas o d’òme Nadal, lo pel d’una setmana, un desenat de jorns pas mai. Quand l’ostau es en fuòc e que lo tipe te ven quèrre ennaut l’escala granda, li vas pas demandar se s’es rasat de fresc, fretat las dents o cargat lo desodorant 48 oras de proteccion.

Alara que los quites monges an abandonada la tonsura, nadam aquí en plen dins un cas de discriminacion capilària, non? Una dictatura de mai. Caudriá èsser pelat coma lo cuol d’una monina per dintrar en pompieralha? Aquò, me lo levaràn pas de l’idèa, es una ataca menada per lo lobiing dels calvets, desplumats, suc pelats e autres despalhats de la bombona de mai en mai nombroses e influents dins las assembladas que nos govèrnan, basta d’escampar una ulhada sus lo Senat.

Vòls que te diga? Per una corporacion qu’a per patrona Santa Barba aquela exigéncia es per lo mens anacronica. I a quicòm que truca, un còp de mai.

Enfin, es çò que ne dise ieu…