Adieussiatz monde! E ben, aquò tomba ben que sabiái pas de que vos anavi entretenir aquesta setmana. Los que legisson regularament ma cronica o sabon que tròbi “l’inspiracion”, se se pòt parlar d’inspiracion, pas que quand soi seitat davant l’ordenador— quand fau mos articles, naturalament.

Aqueste divendres, Lo Pichon Blu d’Agen —pels puristas: Lo pichon Blau— consacrèt tota la pagina 2 a las LGV —linhas de granda velocitat— Bordèu-Tolosa e Bordèu-Dacs. Coma lo Pichon Blu fa equipa amb la Despacha del Miègjorn, pensi que l’article pareguèt tanben dins aqueste —o pareisserà dins un jorn o dos.— Coneissi pas los jornalistas qu’an escrich los dos articles mas an agut las bonas informacions per nos convéncer que, tortilha que tortilharàs, aquelas doas linhas son indispensablas pel quart sud de França…

Vos devi dire que, personalament, soi contra la LGV mas vos fariái pas una conferéncia sul sicut.

Unes arguments desvolopats pels tenents de la LGV se comprenon: lo Sud-Oèst es lo sol endrech de l’exagòn ignorat d’aquela ueitena meravilha del planeta o al mens de l’exagòn! Los “Parisencs” que pòdon davalar a Marselha en tres oras aperaquí son frustats aparentament de davalar en doas oras fins a Bordèu mas de deure prene un trin regional que se languís a la velocitat d’un limac.

Autres arguments avançats: lo desvolopament segur dels “territòris” —es aital que Lutècia sona lo campèstre o los païses— e subretot lo fum d’emplecs que seràn creats e los estatjants que seràn benastrucs de prene lo TGV per “montar a París”… tanlèu partits tanlèu arribats!

Lo jornalista se fa pas un roman, que non pas! Cita un sondatge qu’afortís que los Franceses plebiscitan los trabalhs faraonics a venir… fins a 2032 ça que la.

Amb d’arguments aital, pensi que me vau portar volontari per los anar ajudar quand comencaràn lo chantièr.

Vos devi parlar de causas mens plasentas ça que la. Aquesta linha —coma la porcion Tours-Bordèu que se faguèt—, las populacions de l’endrech son mesas a contribucion per una bona part: Euròpa 20%; Estat francés 40%, las regions e las collectiviats localas concernidas 40% e… per poder èsser segur d’assegurar lo costat financièr del “chantièr mai grand de França fins a 2032”, l’Estat crearà una taxa especifica d’equipament “que pagaràn los estajants de las 2340 comunas situadas a mens de 60 minutas en veitura de la gara TGV mai pròcha a venir…” La durada de la taxa? Anetz pas espepissar, sai que!

A, qu’aquelas gents son bravas! Vesètz ont lo patriotisme e l’abnegacion se van nisar.

Cal saber que fa gaireben dos decennis que los presidents de las regions concernidas, los cònsols màgers d’Agen, de Tolosa —lo de Bordèu, un ecologista, es contra—, los conselhs departamentals —levat lo d’Òut e Garona—… militan desempuèi la debuta per aver de trins de granda velocitat per èsser mai viste a Lutècia quitament se un chantièr coma aqueste serà per totes un brave còp de caissal.

Se lo jornalista mençona los desavenis, me sembla qu’es just per far comprene que los opausants se son fòraviats en demorant dins lo sègle passat. Per far cort, troba lors arguments especioses quitament lo recors al prèp de del Conselh constitucional per saber s’es “legitim de far pagar per qualques uns —la taxa especifica— un projècte nacional”!

Bon, cal èsser de marrida fe per balhar coma arguments contraris a la LGV la supression de qualques milièrs d’ectaras de bòsques e autras besucarietas.

Cal èsser de marrida fe per dire qu’una taxa especifica es contrària a la devisa de la Republica que lo poder sap metre en avant quand aquò los arrenga.

Cal èsser de marrida fe per demandar lo renovelament de la linha actuala per i metre de trins renovelats e modèrnes.

Cel èsser vertadièrament  perdut pel progrès que de dire que despensar 14,3 miliards d’euro per estalviar quinze a vint minutas de Bordèu a Tolosa, aquò fa una despensa somptuària per cada minuta esparnhada o per cada quilomètre de linha.

Aquel país bonapartista s’èra daissat anar; nòstre president jupiterian vòl, coma los autres, daissar la marca de son passatge e seriá aürós, me pensi, de lançar —en passant en fòrça coma per tantas autras causas— lo chantièr avant sa retirada…

La moralitat de tot aquò, nos l’a balhada Joan de la Font e un felibre-poèta occitan d’Òut e Garona:

“La rason deu mei fòrt es pas totjorn la bona mas lo febles qu’an totjorn tòrt”!