L’autre jorn, rescontrèri la filha de ma vesina, Magalona. Al fial de la convèrsa, vaquí ço que me contèt: “Ieu soi mamà. E causiguèri d’aver un pichon per PMA. Per Procreacion Medicala Assistida. Pasmens, polida coma soi, es pas que manqui d’òmes! Sabètz perqué demandèri pas a un òme de me far un pichon? Perqué la graneta dels òmes es limitada. Limitada a nenon o nenòta. E ben ieu, voliái anar mai luènh!

Quora anèri al centre PMA me presentèron la graneta nenon, n’en volguèri pas! Me presentèron la graneta nenòta, n’en volguèri pas! Me demandèron de que voliái? Lor diguèri que voliái dins una sola graneta: nenon e nenòta mesclat. Me diguèron: l’avèm pas jamai fach mas podèm ensajar! Ensajèron...

Nòu meses aprèp, m’ajacèri de nenon-nenòta! Los metges avián capitat! Las levandièras, las infirmièras èran espantadas. De lor vida avián pas jamai vist nenon-nenòta aital. Portava a l’encòp bistoqueta e monifleta. E ieu, qu’èri urosa! Qu’èri contenta! Ne ploravi de jòia. Una primièra mondiala!

Sul pic me demandèron son pichòt-nom. Alara, me diguèri: se lo pensi òme e que lo soni Dinò se pus bèl vira femna, vesètz un pauc: Dineta! Se la pensi femna e la sòni Benedicta se pus bèl vira òme, vesètz un pauc: Benêt! E puèi perqué seriá a ieu de causir per ela o el? Perqué venguda bèla o bèl podriá pas causir tota soleta o tot solet?

Alara prepausèri simplament un abans pichòt-nom. Esitèri... trantalhèri... Fin finala causiguèri: LO. Lo temps es passat e LO a butat. L’autre jorn, li diguèri: “Temps es vengut per tu de causir ton pichòt nom.”

LO risolejèt e me respondeguèt: “Non! Ai pas res a causir. Quora me servissi de la monifleta, me sentissi LOÏSA. Quora me servissi de la bistoqueta, me sentissi LOíS. E quora emplegui ni l’un ni l’autre, soi LO!”