Aquesta setmana vau anar a Radio Occitania de Tolosa per parlar de l’abstencion a las eleccions europencas qu’arriban. En efèit, son atengudas massivas. Vau testimoniar com un abstencionista convençut e explicar perdequé i anirèi pas.

Purmèr cau saber que l’abstencion a las eleccions europencas a pas jamès acabat de créisher dempuèi la debuta (véser grafic). Es passada de 38% en 1979 a 57,5% lo darrèr còp. De notar que, solide, l’abstencion es la mens hòrta dens los paises on … la participacion es obligatòria (!): Belgica (10%), Luxemborg (14%) e Grècia (40%). Es pas nula totun.

Per l’Estat francés, los sondatges balhan ara 57% d’abstencion, çò que’n hè la purmèra fòrça politica, se pòdi díser, abans lo Rassemblement National qu’es anonciat a 30%, çò que cau tradusir per 12,90%, e encara, sense de carcular los non-inscriuts.

Solide que díser “fòrça politica” pòt semblar risolièr, mes totun representa un biaish de’s destacar d’aqueste mòde d’organizar la vida publica e de protestar contra çò que pòt semblar una engana.

Perdequé un tau desamor? Cau saber purmèr que, segon una enquista de 2018, 67% deus Franceses pensan que la democracia fonciona pas de plan o quitament fòrça mau. 67%.

Se l’idèia d’una Euròpa unida èra bona a la debuta, cau plan díser que lo foncionament de la democracia n’es lo marrit costat, e cadun se n’avisa. L’aluenhament fisic, tot simplament, deu pòble aus lòcs de decision balha un sentit d’injustícia.

Tot lo monde sap que son pas los deputats elegits, mes los commissaris que decidiscon. Lo parlament europenc es pas vertadièrament un parlament, a pas la possibilitat de perpausar leis. Non pas, son los commissaris que perpausan. E los commissaris son pas elegits.

Lo parlament es luenh, e tanben a l’endehens se tròban burèus oficiaus aucupats per grops de pression (lobbies) que jògan un ròtle sus las decisions deu parlament. Lo pes d’un simple ciutadan es pas ren comparat aus professionaus de l’influéncia.

L’escandal deus SMS demorats secrets (a maugrat de la demanda de mantuns deputats) que la presidenta Ursula von der Leyen escambièc dambe lo patron de Pfizer, Albert Bourla, au subjècte deus 35 miliards d’euros pagats peu contribuidor europenc, sense nada seguida judiciària, deisha un marrit gost de corrupcion e d’impunitat.

A cada còp que disi que la democracia, mès es dirècte, mès fonciona plan, lo monde respón qu’es pas possible de prénguer decisions quan sèm milions de ciutadans. Soi plan d’acòrdi, aquò muisha plan qu’un Estat, mès es gran, mens es democratic.

Es pas politic, es matematic.