D'estiu es lo moment de periòdes festius particulars. La fèsta dals toristas dins los campatges de còups mas subretot las fèstas de vilatges: festins, vòtas, reinatges, vòts, vògas e autras apelacions. Concorses de bòchas carraias, petanca e autres juecs que nos fan resson a las fèstas amb l'arbre de cocanha, los fuècs, los cants, las danças. Comença amb los fuècs de la Sant Joan qu'en territòris occitans es una tradicion.

Sio de lònga en quista d'Occitània dins lo quotidian. E un jorn i aguèt una procession. Veguèro una collèga de Blausasc professora, un ancian membre dal Centre Cultural Occitan País Nissart e Alpenc, tala autra d'A Torbia qu'a de familha dins Tarn e que parla lengadocian encara, e patin cofin. Se meteriam de caminar en charrant e arribats dins la glèisa una mi tende un libret de cants, e quina suspresa, ieu en la Gavotina maritima plena, de cants en occitan bearnés dintre e mai de basco. Las vias dal senhor son impenetrablas. Aquel de còup. Per malastre ne'n cantan gaire. Levat per Calenas quarquas en vivaroalpenc local. 

En fàcia, lo concors de bòchas carraias, ajuats dals pompiers, fa un luec d'Occitanitat de mai. Al disnar pan banhat, lo monde lança un "belin" quora se fa mal. Un autre a una malheta marcaia sus "chapacan". En fin d'après disnar, mi demandan de mi connectar en sensa fil a l'aut parlaire per prepausar de música. Es partit per de Corou de Berra, de Mauresca, de Cocanha, de Rodin mai. Lo monde li platz e fai tirar. 

Un bèl moment partajat d'occitanitat reactualizaia tanben al solelh tracolant. Deman de segur i serà mai la fèsta dals pompiers, e d'autras mai.