Quora a vint ans, Yasmine dèu quitar sa ciutat, a enveja de virar pintra d’art. Cerca un estudiò a París. Per poder l’obténer dèu cambiar de nom. Cambiar Yasmine Belhifa en Janine Beli. Es sus la bòstia de las letras que pega son nom novèl rapòrt als estatjants de l’immòble que vòlon pas “d’estrangièrs”. A la debuta, crei que de cambiar un nom sus una bóstia de las letras es tot planièr. De lo veire cada jorn sus sa brústia, sus son corrièr; s’avisa lèu qu’aquò es un autre sicut. Aquò la buta a furetejar dins son identitat escafada. Aquò la mena al secret qu’enròda la mòrt de sos parents. Va partir a la quista de son istòria. Va se batre per cercar la vertat e aprener la vida d’adulta, la vida d’artista, la vida de femna. 

En 1990, Yasmine aviá sièis meses, sos parents defuntèron dins l’èrsa d’atemptats que secutava Argèria d’aquela passa. Es son oncle que l’elevèt mas li parlèt pas jamai d’aquel drama. Aprèp d’estudis d’art e maitas mòstras collectivas, presenta sa primièra mòstra personala. Aprèp lo vernissatge, son oncle li parla del secret de sos parents, de lors batèstas. Li torna dire la riquessa de son eiretatge cultural e afortís que totes los Arabs son pas de terroristas.

Yasmine es butada a causir entre far seuna las nòrmas de la societat francesa e demorar fidèla a sas originas e a son nom. Escambarlada, despassarà aquela engana mercé a la pintura. Pintura que serà un mejan poderós per ela de mostrar la quista de son ieu prigond, de sa cultura amagada e son enveja d’èsser ela en societat, subrepassant los quichals venguts del defòra. Un mejan de garison e de cambiament. Biais de s’apoderar son istòria personala e de viure coma es e coma n’a enveja. Las colors an pas de bòlas. Son pas enclausidas dins de mots. Aliberan las emocions. Mòstran la diversitat culturala e la riquessa d’aquela diversitat. Nos far pensar, nosautres occitans, al Petaçon. Per Yasmine, las colors son son espaci de libertat. L’art es una palanca entre compreneson mutuala e resiliéncia.

Coma o afortís Nora Hamdi: “Dins lo filme La color dins las mans çò que m’agrada es de tornar dire la fòrça que a un individú, tras son capuditge e sa volontat, dins çò que l’afoga al pus prigond d’el meteis, a préner en man sa vida fàcia a l’adversitat, e dins lo càs de Yasmine, es son esperit liure, son afogament e l’universalitat de sa pintura seràn sos catalisaires pròpris tras son art, es lo biais de poder cambiar sa vida quora l’òm crei a sas idèas e subretot, servar l’espèr d’una vida totjorn melhora”[1]

Aquel filme ven en seguida de: Des poupées et des anges (2007) La maquisarde (2019). Es lo tresen long-metratge de Nora Hamdi. Sortirà dins las salas escuras lo 8 de mai.