Despièi que siéu au Vau (83143), ai sovent agut de reflexions sus ma causida grafica.

Aquò comencèt quora demandèri au Cònse Alfred Gautier de plaçar de paneus en provençau ais entradas dau vilatge. Fuguèt immediatament d’acòrdi, mai en “corregissent” LO VAU en LOU VAÙ. Doncas sota un vèstit grafic aberrant, vist que Mistral dona LO VAU e que la prononciacion locala es [lu’va] (que bota d’únei provençalistas à notar LOU VA).

Lo Cònse en question defuntèt pendent la campanha deis eleccions municipalas seguentas, que lei paneus prevists èron pas encara en plaça. E fuguèt elegida ... una escolana dau cors que donavi (e doni encara) per l’IEO, que sa promiera accion fuguèt de remplaçar lo paneu degalhat sus la rota de Brinhòla, sus lo quau faguèt escriure, de segur, la forma en grafia classica:

Dos còups, aqueu paneu fuguèt modificat per de maufatans que modifiquèron l’article en LOU, un còup m’un adesiu (qu’arranquèri), un còup m’un marcador (que lo temps escafèt).

La Municipalitat actuala votèt just après son eleccion la messa en plaça de paneus ai divèrseis entradas de la Comuna, en complement d’aqueu ja en plaça. Aquò provoquèt la reaccion immediata e violenta d’un conselhier d’oposicion qu’expliquèt que falié absoludament escriure lo nom dau vilatge “en provençau e pas en occitan”. Expliquèt, encara un còup, que la grafia mistralenca es la soleta legitima per escriure lo provençau, que la grafia occitana a ren à faire dins lo vilatge, patin cofin... La sansonha abituala que cada occitanista coneisse ben.

Per astre, i a dins la majoritat doás elegidas que seguísson mei cors, qu’an tengut bòn. La decision finala fuguèt doncas de causir de paneus marcats LE VAL / LOU VAU / LO VAU.

Lo discors dau conselhier d’oposicion en question es en realitat lo discors ben conoissut que tènon leis adversaris de la grafia classica. Discors qu’ausissi sovent, tant quora tèni un taulier de libres coma quora de personas me lo méton en avant per m’explicar perqué vènon pas à mon cors.

Per aquélei gents, la soleta grafia legitima, istorica, dau provençau es la mistralenca. La grafia alibertina, es d’occitan. Ren à vèire!

Ren à vèire? Vertadierament?

Mei recèrcas toponimicas m’an menat, evidentament, à anar cercar d’informacions dins de documents ancians. Vaquí per exemple una deliberacion dau conseu comunautari en data dau 6 de febrier de 1497. Sota lo tèxte d’origina, apareisse una retranscripcion parciala, mai tardiera (probablament fin dau s. XVIIIⁿ ò començament dau s. XIXⁿ).

Transcripcion completa:

“L’an sus dich lo jort VI del mes de febrier, congregat lo Conselh del Val davant Mossu lo luectenent M^e Peyre Marmet, et an ordonat que on fassa un dinar per bon intrada del conselh novel, lo vielh ambé lo novel al despens de la villa.”

Es clar que la grafia emplegada es ben la grafia istorica de la lenga d’òc, aquela dei trobadors, qu’a servit de basa per l’elaboracion de la grafia classica.

Se pòu tambèn dire que la lenga es encara pròcha de la lenga dei trobadors, en particulier per la non diftongason: DEL (provençau modèrne DAU), VAL (provençau modèrne VAU), NOVEL (provençau modèrne NOVEU).

Per clavar, dirèm que deguna persona onèsta pòu encara metre en dobte la validitat de la grafia classica! Mai per lei personas qu’an l’esperit clafit d’ideologia e d’ipocrisia, n’espèri pas grand causa! Contunharan de tenir son discors mençoneguier.