Maugrat la lei l’Estat contunha de ruinar la diversitat culturala autoctòna dau país.

Lo collectiu ‘Per Que Visquen Nòstras Lengas’ (PQVNL) crida a tornar a la mobilizacion per l’avenir de las lengas istoricas que son la matriça de la diversitat dau país. Començarà lo 1er de junh per de recampaments dins totas las regions concernidas e durarà.

La lei Molac foguèt una capitada de democracia: una lei votada contra la volontat dau govèrn, e lo signe bèl que la societat vòl un avenir per sas lengas.

Mas dempuèi la partença dau primier ministre Castex los govèrns aplican pas la lei. Atau pas res per l’objectiu de generalizacion de lor ensenhament, nimai de modificacions per aquò das reformas daus collègi e licèu. Que d’alas, nada!

E demòra plan viu lo perilh per l’immersion que lo Conselh Constitucionau condemna perque “se limita pas a ensenhar aquesta lenga, mas consistis a l’utilizar”.

Es extraordinari, ubuesc, deliriant. Ensenhar una lenga sens l’utilizar es de segur la saber jamai parlar. Coma ensenhar de nadar sens nadar o la musica sens jamai ne jogar!

Las lengas s’aprenon d’en primièr per lor us. Pichons i sèm totes passats. La vida d’una lenga es son usatge, lo refusar es li refusar la vida.

La Region Bretanha ven de votar una demanda solemna au govèrn per cambiar aquò. Serà tanben la demanda dau primier de junh.

Amics de la diversitat i cau anar.