Lo famós Albèrt: Lo govèrn francés ven de lançar Albèrt: una intelligéncia artificiala generativa qu’a engolit (de fòrça) totes los tèxtes administratius franceses per s’encargar de respondre a las demandas dels ciutadans (esperam que serà d’un biais personalizat). Se contentarà pas d’èsser una aisina de responsa automocatica als paures usatgièrs perduts dins las èrsas de papièrs desapareguts. Es tanben encargat d’instruire los projèctes environamentals segon los principis macronians: a l’encòp, faire de polidas anóncias e se petaçar per que las decisions presas (o pas) permeten de pas bolegar las causas (dins lo melhor dels cases, s’an pas quichat sul sistèma de retorn en rè!). Nos dison que s’es pas inspirat del monde de Fontcobèrta mas que va posar dins una font dobèrta! Çò que nos pausa question es que s’apièja sus un modèl qu’existís ja e que se ditz… Mistral. Lo dobte existencial e antropomorfic nos sasís: es que lo grand Frederic foguèt un experimentator abans-gardista de la tecnica de l’intellligéncia artificiala? Es que son Tresaur es vertadièrament une òbra seuna o solament una compilacion de ficas establidas de son sicap pel famós Albèrt que teniá embarrat dins un cabanòt amagat darrèr un ridèu de carabenas dins sa proprietat de Malhana? E qual es lo ròtle de Romanilha dins l’afar? D’unis pretendon qu’es la maquina qu’escriviá sos articles per l’Armana felibrenc del temps que l’estampaire anava se faire estampar al cafè del canton dins unas partidas de manilha que s’acabavan qu’a punta d’alba. E coma cantavan los Charlòts:

“Èra Albèrt lo contractual
Que cresiá que la vida èra bèla
Doblidava que dins lo cèl
Los parpalhòls blaus tenon d’alas
Èra Albèrt, aquel que perdona jamai!”

Probable que l’Albèrt sap pas que los apoticaris son en manca d’aspirina! E es pas Einstein qual vòl!

La caça al taisson: Dins unes departaments, se caça lo taisson en faguent dintrar gosses dins lors traucs e pim!pam! quand la bèstia s’escapa. Las associacions de proteccion del animals braman fòrt en disent que los taissons son de bravas bèstias e qu’un còp de mai França se trufa (al chocolat) de divèrsas directivas europèas. Alara, cada an, unes prefèctes autorizan la caça al taisson; las associacions sasisson los tribunals; los tribunals prenon decisions d’interdiccion, mas… Entre l’autorizacion del prefècte e la decision de la justícia, los caça-taissons an agut lo temps de faire lor òbra marrida. Aquela tecnica d’autorizacion bistòrta es tanben utilizada per l’Estat rapòrt als aucèls migrators. Mas aquí, per l’ora, lo Conselh d’Estat ven d’arrestar aquela polida engana e balhar rason a las associacions. La lei: l’aplicar o jogar amb ela; d’unes trapan la solucion a lor salsa! A la nòça del taisson, tres candèlas, tres candèlas e un pibol…

Descobèrta: Lo president Macron menèt lo president chinés Si-Jin-Ping (e pang! e pong!) a la descobèrta d’Occitània e de Pirenèus. Esperam plan qu’a titol de reciprocitat quand lo locatari de l’Elisèu anirà en vesita en China, los dirigents del país mancaràn pas de li faire descobrir Tibet o lo territòri dels Oigors per plan mostrar l’atencion particulara que pòrtan, elis tanben, a l’expression de las minoritats.

Provèrbi parisenc: Servís de res de batre Barcelona s’es per pèrdre fàcia a Dortmund.

Estalvis: Los clubs que jògan contra lo PSG pòdon faire l’estalvi de la paga del gardian de la gàbia vist que los atacants parisencs an la tissa de tustar suls pals e sus la barra e non pas de marcar!

Alh-verd Roch