Bon, coma soi pas a l’ostal per aquesta passa… e òc, ai ben lo drech de prene de vacanças quitament s’aparteni a la categoria dels amonedats (!) que se pòdon permetre de prene de vacanças pendent lors vacanças sens aver besonh de prene de RTT — una “bèstia” qu’ai pas jamai coneguda de tota faiçon!

Anuèit, vau ensajar de far leugièr, lèugier sens vos embestiar amb “los corredors del poder” en cò nòstre o a l’estrangièr.

Coneissètz l’adagi: “Caçatz lo natural, tòrna en galaupar!” Coma sètz aluserpits, vos pòdi pas prometre res mas vau ensajar…

Sabèm totes que, dins nòstre país bonapartista, la paraula es “jupiteriana” e aquò comencèt longtemps abans lo règne de not’ bon président que pensèt benlèu que veniá d’inventar quicòm de novèl. La joinessa o pòt pas tot conéisser.

Sabèm totes tanben que Lutècia foguèt creada per venir la vila-lutz e far rajar son excelléncia sus la tèrra entièra. Es la sola que pòsca representar lo país entièr —país qu’es pas de comptar de tota faiçon— cap a totas las autras nacions.

Sufís de seguir lo percors de la flama olimpica per n’aver la pròva: res es pas pro bèl per la mesa en relèu de la capitala e l’acme ne serà lo jorn que la flama arribarà a destinacion e descadenarà sul planeta l’estrambòrd esperat e promés gràcia al saber-far dels tecnicians…

Coma soi un reborsièr de natura, arribi pas —e i arribarai pas jamai— a m’estrambordar per aquel raubatòri oficial organizat al despens dels ciutadans pel profièch del CJO e de la capitala.

Mentretant, dins nòstres parçans —los “territòris” coma dison ara— i a ça que la un pauc de vida sociala de quora en quora!

De segur, los mèdia nacionals los ignòran e, pels mèdia regionals, los cal bolegar sens èsser segur de lor reaccion. Ne sabi res mas, a còps, me demandi s’an pas una “lista parla-ne” —coma la play-list a la ràdio.

Los qu’an un chic de poder, los elegits mai que mai, an pas qu’una sola bossòla: París; e los ciutadans “ordinaris” coma ieu o vos, que lor informacion venga del fenestron o de la premsa papièr, n’arriban a creire que, de parís sonque, arriva la lutz… e la pensada! Seriam totes lobotomizats…

I arribi, i arribi! Vos voliái dire tre lo començament que foguèri susprés quand m’invitèron a Leitora (Gèrs) per parlar, amb d’autres, d’un amic occitan, “partit per las estelas” —me cal ben seguir la mòda— dos ans a e que, originalament, trabalhava dins la publicitat e “fasiá dins lo dessenh”. De bolegaires avián trabalhat mai d’un an sus son òbra de dessenhaire per la presentar al public e per convéncer lo cònsol màger —que ne deu parlar a son conselh— que batejar la mediatèca del nom de Joan-Glaudi Pertuzé èra pas una usurpacion mas un omenatge meritat a un Leitorés, grand professional dins son domeni: l’imatge.

Quitament se i a d’excepcions naturalament, ai totjorn trobat curiós —e es pas deman que cambiarai mon vejaire— que, dins nòstres parçans, vilatges o vilòtas, los elegits bategen una escòla, una mediatèca, etc. en li balhant lo nom d’una “personalitat” totjorn viva —que viu a París generalament e que veson sul fenestron— o mòrta e mençonada dins los libres d’istoria que lor arriban d’èsser, coma o sabètz, un chic discriminatòris!

O sabi que dison, en francés,que “las gents urosas an pas d’istòria” mas las gents sens istòria existisson pas tanpauc! Coma servar nòstra memòria collectiva s’es facha unicament amb de generals, de ministres o, ara, amb de “vedetas provisòrias” promogudas coma de papièr igienic?

O vesèm cada jorn amb los noms causits per mantun conselh municipal que causisson un tal o una tala, d’una mediocritat a pas creire, que veson bramar sul fenestron lo mai sovent en pidgin English, mai “portaire” que lo francés e, encara mai “portaire” que… [podètz emplenar la casa que vos agrada].

Per ieu, val mai onorar un ”imbecil urós qu’es nascut” dins lo ròdol e a obrat, conegut o desconegut, per son terrador e la comunautat quand èra aici-bas.

Òsca als elegits, quals que sián, que meton en valor aquelas pèiras blancas per assabentar las generacions a venir e marcar —aqueste còp se justifica— lor territòri!