Fins als ans 80 ans dins los Alps Maritimes, l’occitan provençaloniçard, vivaroalpenc èran lengas de chantier. Avio vist i a ben d’ans un film d’un que fa parlar de trabalhaires d’origina immigraia maugrabina. Pi i a un parèl d’ans una escolana d’origina berbera avia pilhat occitan en opcion al licèu perqué lo paire parlava occitan mentonasc amb las entrepresas de muraors qu’i trabalhava. Fasia plasir e i èra verament un estacament sentimental a l’occitan que se polia ressentir. Quant de gents ansin existon dins l’espaci occitan? Segurament mai qu’aquò mas per exemple dins l’acadèmia de Niça un pauc mens de 10% dals establiments segondaris prepausan l’opcion occitan. E dins aquestos establiments, es una opcion que tòca una minoritat de joves. A! La dictatura de las estatisticas. Mas es ce que nos es demandat sovent per se mantenir senon, adieu barraca.

Sabo ren se l’occitan es encara lenga de chantier, d’òbras de BTP. Actualament es mai que mai francés o portugués o autre segon lo personal de las entrepresas.

Se la lenga es en marrit estat a d’a besonh de reparacions, una reparacion lingüistica!

Rèsta que l’occitan d’una lenga de chantier, es una lenga que tot es de far, qu’a un gròs chantier fàcia d’ela. Mas raportarà mens qu’a la banca, après tot, avèm plus vist de bancas amb d’eslogans en lenga occitana...