Diga! Aquí una autra… Après las campanas que campenajan l’Angèlus, barlinga barlanga, matin, miègjorn e ser; los gals ufanoses que tavanejan tre las aubetas, a punta de clar; los esquilons de la vacada o dau fedum per los prats que ressontisson ailà luònh; lo cant de las tortoras o lo brug de la fònt dau vilatge que calguèt far calar de nuòch en electrificant lo grifol; sens te parlar de las maquinas agricòlas que petardejan a pas d’ora coma s’aqueles sotbogres de païsans podián pas dormir la matinada coma totòm, ara nòstra societat partís dins una crosada anti-ceba! Es a plorar.

Un botiguièr niçard se ven de se veire enebir de metre de ceba dins sa peissaladièira qu’aquò pudís qu’enfalena çò dison. Aquela empega! Après la tapenada sens tapèras, lo vin sens alcoòl, l’alhòli light sens alhs, nos vòlon far engolir la peissaladièira sens cebas. Vai te promenar, vai! E arrestatz d’interdire tot que capite pas pus de tot desobesir!

Vòls que te diga? E las olors de fregiduras de sos fast-foods, nautres disèm manjalèu, que n’i a als quatre cantons de carrièira, sentisson a bon, benlèu? Sens evocar, alara que la peissaladièira es sanitosa, lo problèma de santat publica que pausan. Vos parle pas d’aqueles joines que fan la coa per se crompar lo Shitburger o lo Maxi-gigant-carnat. Non, son pro bèlses e desinformats per saupre çò que fan e aquò lor passarà, … o pas. A cada generacion son addiccion, per d’unes lo vin, per d’autres la fumeta, per eles pauròts lo gras, lo sucre e lo càncer a venir. Rai. Mas, fin finala, tant qu’escampan pas boitas e canetas per lo campèstre es son problèma.

Per contra, degun te parla pas de la condicion animala de las pauras e innocentas victimas que son los moissals que s’empoisonan en chucant de sang de marrida qualitat dins aqueles establiments autoproclamats “restaurants”. Dins un temps que nos volèm totes assadolar de noiridura organica producha a costat de l’ostau, es vergonha de veire aquò.

D’un autre costat lo moissalàs confle a ne petar d’aquel rasimat e que de fach se pòt pas tirar de davant de tant qu’es obès es de bon escrapochinar.

Enfin, es çò que ne dise …

La guinhada de l’IEO34. E, rau!