Desencusatz-me mas tristesa e amarum m’envasisson en vesent los resultats de las eleccions europèas e la reaccion irracionala del president francés.

Dins mon vilatge del trauc del cuol del monde, vilatge qu’aimi ça que la, la drecha extrèma finiguèt primièra coma a totas las eleccions desempuèi annadas amb mai de 40 % de sufratges, lo segond, un dels gropaments —los pòdi pas apelar de partits— amb sonque 14 %. E levat dins las vilòtas, es tot parièr dins nòstre departament rural.

Trenta-uèit listas… dels fascistas de totjorn als chavezistas robespierristas.

Los uns sómian d’embarrar totes los opausants e d’expulsar totas las personas que son pas de “soca”; lor pòrtavotz es d’origina italiana!

Los autres sómian de copar tot cap que despassa —tradicion exagonala que la guilhotina es pas facha pels cans— e d’embarrar los deviacionistas. Robespierre l’agrada e l’agrada mai lo regime de Beijing en Tibet que non pas la teocratia d’autres còps…

Los dos se dison defensors de la democracia exagonala. I a quicòm que truca, non?

E los autres, me diretz… S’esòrçan d’imitar los precedents e de lor córrer darrièr; ailàs, aviá rason lo que diguèt que lo mond ne venon a s’aprcebre qu’entre las imitacions, generalament de qualitat maissanta, e l’original, val melhor prene aqueste.

L’original, de segur, còsta mai car e arriba que lo crompaire tròba l’adicion un pauc pebrada mas es tròp tard… Tornan pas prene las mèrças ja utilizadas! I vos caliá soscar abans.

Lo president, un òme d’inexperiénca set ans a, sembla pas d’aver après quicòm tanpauc. Es anat a las escòlas e es conscient de son QI excepcional. Vei pas perqué anariá demandar o prene de conselhs de mond que, de tota faiçon, ne pòdon pas saber autan coma el.

Una pròva, ne calguèsse una: a confondut eleccions europèas e eleccions exagonalas. Vertat es que, per dedendre sas posicions, es intervengut pertot amb son primièr ministre. Sa mèrça a el, pensava qu’èra superiora e o pensa encara, ne soi segur.

Las oposicions, gaireben totes los movements levat lo sieu an tòrt de-fi-ni-ti-va-ment !

A capitat una causa ça que la, al cors  de las darrièras sèt annadas de mandatura: nos a mostrat qu’una dictatura èra pas autan aisida a establir que çò  que lo mond pensan mas qu’una republica “illiberala” èra possibla.

Ailàs, a quitament pas sabut mena aquela tòca fins al cap… paure!

Las oposicions, tot parièr, se son pas jamai interrogadas sul passat de lors dirigents e de lors mancas…

Cossí aurián pogut totes que vivon dins lor microcòsme e an quitament pas jamai aprés çò qu’èra los òmes et las femnas o l’an doblidat… parlan de la dificultat de viure amb un salari de misèria mas tròban  normal de nos dire que n’an pas jamai pro per defendre la democracia.

Un exemple: Totes an pogut veire una fòto del president del Senat en tren de dejunar lo matin: n’i aviá per noirir un regiment!

Una autra pròva de lor incompeténcia a menar lo país: gaireben totes, president i comprés, an pas jamai parlat dels problèmas europèus  mas del problèmas de l’exagòn. E los mai acarnassits an pas vergonha de ne prene  ça que la la moneda per la melhor destruire…

Aquò val pels elegits mas per la basa tanben, ailàs!

Los responsables franceses dison totes qu’aiman Euròpa mas una Euròpa “à la française”; dison totes qu’aiman França mas una França rabrugada darrièr muralhas nautas que non sabi.

Mas ont serián la majoritat de nòstres pretendents a la direccion del país se França aviá escampat lors pairs?

Tristesa e amarum…

Per acabar ma litania, mon repotegadís desillusionat, ai trobat pas qu’una cançon ”Je cherche fortune…”, en francés de segur,  que cantavam dins las colonias de vacanças… fa un brieu, non? mas nosautres, èra per de rire… Lo repic n’èra:

“C’est pas moi, c’est ma sœur qui a cassé la machine à vapeur !”

A un dròlle, podètz trobar qualques excusas, a eles, non !