De costuma soi quauqu’un qu’a tendéncia d’estar positiu. E tanben, soi tojorn a l’argüèit de çò que’s debana a l’entorn, de l’ambient generau, deu sentit que predomina. Solide los hialats sociaus ajudan d’aver contactes dambe personas en dehòra de son cercle costumèr de coneishuts.

En darrèras, avèvi remercada la tendéncia qu’avèvi aperada la “paleontolatria”, que consistís en idolatrar lo temps passat, de’n guardar pas qu’un imatge fantasmat e positiu, deu temps quan èram joens. Es quicòm de pro naturau, lo temps de mainatge demòra plan sovent dens la memòria coma un moment de bonaür e de patz.

Mes avèvi tanben remercat qu’aquesta tendéncia èra pas tan neutra qu’aquò politicament, a escotar las entrevistas en sortida de las urnas. Uns partits semblan perpausar un retorn de cap a abans, quan “tot èra milhor”.

Solide las eleccions an jogat e jògan un ròtle màger dens l’ambient generau, e la des·hèita deu RN a botat fòrça monde dens un estat de ranguilhejada pergonda, qu’an pas engolit encara la pèrda deu saunei de la majoritat absoluda.

Doncas lo monde es meslèu tenut. Se vei aisidament. Se vesètz sus Face Book una fòto de vilatge en negre e blanc, (o quin imatge de petahum, de 2CV o de monde de las annadas 70 que sian) serà automaticament acompanhada de comentaris nhacaires, que disen que “tot aquò a plan cambiat e qu’ara es acabat lo temps on podèvam sortir per carrèras sense d’aver paur pr’amor deus imigrats.” E vos citi pas que çò de mès corrècte.

Una amiga avoc una desaventura un ser dambe un grop de dròlles que truquèn sa hinèstra dambe una bala. Sortiscoc e les cridèc, e eths, se muishèn meslèu arreguitnaires. Puèi l’amiga aperèc la polícia de sa vila e ausiscoc un disc que’u conselhava de’s conectar sus un siti internet per explicar lo problèma. Condèc l’anecdòta suu hialat sociau e los messatges de responsa estón fòrça agressius.

Fòrça monde que disèvan que’s cau pas estonar, que calèva votar RN e qu’ara son plan castigats pr’amor que son pas que bobos d’esquèrra, que’s cau pas plànher, o causas atau.

Sabi pas quan aquesta tendéncia va desaparéisher, mes es segur que la paraula racista e violenta s’es liberada, a pas mès vergonha e s’amaga pas mès.

Cresi totun que çò de positiu (e vaquí, ma tendéncia que torna) es que lo monde que son injuriables darrèr un clavèr d’ordenator son pas vertadèrament coratjoses, e se deishan anar pr’amor que son pas en fàcia de lor interlocutor. Dens la vita vitanta son plan mès sangpausats.

Benlèu que jo tanben vau virar au “paleontologista” e vau regretar lo temps vielh.