Opinion
Espandiment urban e votacion reaccionari per lo RN - 1
Las eleccions legislativas de 2024 en França donèron una carta electorala inedita amb un vòte RN majoritari dins de nombroses departaments occitans que se disián rurals. Mas non es una fractura entre ciutats e campanhas, qu’aqueles departaments son uèi en majoritat cobèrts per de territòris periurbans dins l’orbita de vilas mejanas o grandas.
E aquela urbanizacion nòva d’Occitània es la resulta d’annadas de politica d’espandiment urban e de finançament de l’us de l’automobila. Foguèt transplantat un biais de vida centrat subre lo consum e l’automobila vengut dels Estats Units. Mas ailà, aquel espandiment urban non es un problèma social tant grèu. Los americans que se s’installan dins un endreit sens servicis publics sabon que l’estat non i vendrà suplir a lor plaça e qu’en cas de crisi locala, se mudaràn o botaràn lor ostal subre una remòrca per anar endacòm mai. Mas aicí coma ailà, aquel espandiment urban a un impacte fòrt subre la biodiversitat e l’escalfament climatic.
En Euròpa del sud subretot, aquel mòde de vida neorural o residencial se generalizèt. Aital, cambièron los paisatges rurals occitans, amb d’immensas zònas periurbanas a l’entorn de las ciutats, de lotiment a l’entorn dels vilatges e de residéncias nòvas dins los masatges.
La generalizacion del mòde de vida neorural o residencial necessitèt fòrça infrastructuras publicas: quilomètres de rotas e de giratòris, de rets de dogats e d’aiga sanitària, estacions d’espuracion, ret electrica e d’esclairatge e fòrça servici a las personas: escòla, metges, ajuda a las personas...
En França, las comunas, tant petitas que sián pòdon acordar de permises de bastir sens tròp de constrenta. E Occitània ne compta fòrça.
E lo finançament de la mantenença de las infrastructuras sul tèrme long non es assegurat. Se d’unas comunas pòdon pagar la mantenença de las infrastructuras, son rarament capablas de pagar lo remplaçament o la pujada de nivèl quand arriban en fin de vida. E per las intercomunalitats, las regions e mai l’estat, los servicis a las personas còstan fòrça mai cars tre que la densitat de populacion demesís.
E aquel fenomèn d’espandiment urban tòca fortament Occitània, que s’i apond una fòrta migracion de retirats que s’installan sus la còsta mediterranèa e atlantica e un relèu montanhós que concentra la populacion dins las planas de Garona e Ròse. E son aquelas zònas, del litoral mediterranèu e de las planas de Garona e de Ròse que presentan un fòrt vòte reaccionari per lo Rassemblament Nacional (RN).
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 lo finançament de las LGV de fòrça auts velocitat necessitèt de demesir los trens del quotidian e lo nombre d’emplegat. Non son pas pro nombroses per faire circular los trens que compran las regions. Cal de regias regionalas des trens regionals, mas cal pensar occitan e non pas parisenc.
E qué van venir, tot aquel mond "peri-urban", quand pel biais d'unas reglamentacions (per la salvagarda de la viabilitat planetària) o pel solet fait fisic que de petròli non n'i aurà cap mai ? Per quin servici que siá devon préner l'autò. Per anar al trabalh devon préner l'autò. E mai a mand de malautejar, devon préner l'autò per capitar de se far veire per un metge de mai en mai improbable e de marrit accès. Per las cintas urbanas largas, d'autocarris, te ne lor passa un lo matin que non se'n torna abans lo ser casut. Los servicis de trens — quand n'i a encara — sovent non bastan pas, non passan pas pertot, e sovent son anullats al darrièr moment — anullats de tal biais que se, coma ieu, sètz un dels darrièrs ciutadans liures sense aqueles fotuts telefonets portables que fan de vosautres totes una cibla a publicitat sense defensa e un esclau que l'emplegaire lo pòt fiular ont que siá, quora que siá, non sauretz quitament qu'esperatz lo tren de badas, un tren fantauma, suprimit sens e cap d'explicacion. E volètz que tot aqueste mond peri-urban torne cap als centre-ciutats, dins una promiscuitat que del mai va, del mai ven anxiogèna, psicopatogèna e dessenada ? A supausar qu'o fagan, van deure vendre l'ostal que i demoravan, un ostal que lor costava ja tota una puta de vida de trabalh. Mas ja que serà vengut inabitable estant son emplaçament peri-urban, non costarà mai qu'un crostet pas, mentre que lo logament novèl que se deuràn anar cercar per una ciutat ja largament subrepoblada, el, serà vengut d'un tariu absoludament redibitòri, inversemblable, encara mai inaccessible als salaris dits "normals" (99% de la populacion) que çò que i es ja vengut adara (per 70% de la populacion). Non lor demorarà pas mai que de s'anar enfaissar, amolonar e aconilhar dins de barras de beton insofriblas, d’una laidesa inimaginbla fins que las ajan vistas, de galinièras industrialas per umans, cap e tot desumanizantas, de 10 o 20 estatges desseparats del mens que se pòsca unas de las autras per "rentabilizar l'espaci urban". E entre las ciutats megapòlas qu'enfaisaràn aital milions d'estajants, qué mai i aurà ? Lo desèrt, tescuts de camps sense termièras, camps d’un espleitament agricòl extensiu nautament cancerigèn — e catastrofic per la planèta, aquel tanbe — e tot un mirgalhament de roïnas d'ostals qu'avián costat a totes los que los auràn degut desertar per fòrça tot una vida salariala a dos…
Brave new world ! Welcome home !
Me triga de descobrir çò que Joan-Carles Valadièr nos prepausa coma solucions pregmaticas e respectuosa de l'uman e de la natura a un problèma de tala envergadura…
A mon umil punt de vista, per capitar de restituïr a cadun una vida d'escalon a pauc prèp uman, caldriá — e non vesi de ges de biais mercés a quin miracle improbable — poder tornar a un redesplegament, sus l'ensemble dels territòris, de l'emplèc de totes e cadun tal coma o èra escampilhat abans la primièra revolucion industriala, e, aiçò, acompanhat una abolicion definitiva de tota mena d'agricultura industriala…
Los canhasses de l'ultradreita o an plan comprés, que jògon sus las sensibilitats abrasadas que suscitan aquelas perspectivas fatidicas. Mas eles tanpauc non farián cap de miracle. E per saber çò que farián, bastan de se remembrar çò que faguèron ja, que siá al sègle passat pet tota l'America latina e per tota Euròpa, tanben, o pauc se'n manca, del temps de la segonda guèrra mondiala : l’orror, plan segur, aisidament, mas de miracles, non, jamai. E mai de 40 ans de franquisme non an jamai empachat la subrepopulacion de Barcelona, per exemple. Dins Barcelona, tè, amb un salari "normal", vos convidi tranquilament a vos crompar un trauc de conilh dins qualque barra betonassada de cachavièlha. Anatz veire los tarius…
Es un problem economic que data pas d'uei. Los occitanistes an ben vist los dorifòres s'installar dins lo Sud mas an pas vist dins lo mesme temps lo movament daus occitans qu'imigravan en massa vers la region parisienna. Lo pair sabia ente era lo trabalh; era a Paris e a l'epòca lo Rn existava pas enguera.
I a una rason economica que fai qu'aura lo subremarchat Intermarchat es un paisan perque a de las unitats de produccion dins la Normandia o lo pais basc tot en amusant la populacion a sostener la produccion regionala. Crana d'esser productor, que disan.
Mas l'esquerra vòl nonmas veire un eslogan: lo RN es fasciste; l'esquerra es lo salvador, lo bon.
E ben fasetz!
Lo discors daus politics qual que sia la color, seg l'economia e a jamais tòrna botar en causa l'organisacion economica.
L'occitanisme que fai? daus spòrts, un pauç de cultura occitanista
e après?
Fin finala los imigrats d'Africa van arbitrar tot aquò.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari