Imaginatz una vila perduda lo long d’un riu valent e raujós que cor capvath, arruinas d’un castèth medievau abandonat au pit de son rocàs, carrèiras vuietadas de loras botigas a las veirinas proverosas e abandonadas a las aranhas. Imaginatz la calor atucanta que ten lo monde embarrat a l’ostau darrèir los contravents alandats e curiós, la carrèira màger on passan a huec de calhau sonque monstres motorisats bronzinant…imaginatz qu’aquí la vida sembla aver deishat l’uman …

Lo qui arriba se sembla d’estar la sola amna viva…estonat cercaire d’un comparsa a questionar, caminaire solitari cap a un oasi de frescor.

Obris la pòrta, obris…sonríser e paraulas de planvenguda, convida a pertatjar un veire de frescumi shens glaçons. E aquí comencet la setmana ! Aquí comencet la descoberta, l’escambis, la conviviéncia ! Darrèir las parets encargadas de calor e de silenci d’un sègle passat ric e vivent.

L’Universitat de La Guépia vos pòt balhar causas que ne trobatz pas alhurs: simplicitat deus escambis, diferencias respectadas, qualitat de las conferencias, cultura d’òc sabenta autant com popularia, vielhs e joens amassa, parlars occitans de pertot, patoès, Basco, Creòle, Portugués deu Brazil, Anglès, Francés, Suedés, teatre, musica, radiòs, cors de lengadocien, de gascon, poesia, danças, cants e n’en manqui ! Tot aquò se debana simplament, luenh deu conformisme universitari (a maugrat deu nom “Universitat d’estiu”) mes au ras de l’estiu !

Estiu, escambis, escotas, espantats, esperimentacions, estrambòrd, estanguet, estaminet, estelas, eslambrecs…

La diversitat deus encontres vos torna lo vam qu’èra atudat, la diversitat vos questiona: on cor tot aqueth monde? Cadun a son amira personau: apréner l’occitan e descobrir sa cultura e sa diversitat, perfectionar sas coneishanças lingüisticas e son saber. Parlar, devisar, caquetar, charrar, batalar, prosejar dab l’aute per se sentir mens sol en despartir los mots d’aquesta lenga d’òc enqüera viva…

L’Universitat de La Guépia qu’es tot aquò a l’encòp e non se pòt embarrar dens una casa ! L’auferta es larga: a tu de préner çò que’t cau e de semiar la grana !

Imaginatz una vila sonrisenta lo long d’un riu raujós e valent…