En seguida de las eleccions catalanas, la Generalitat de Catalonha es dirigida per un govèrn novèl d’esquèrra presidit per Salvador Illa del Partit Socialista de Catalonha (PSC) gràcia a la non oposicion de Esquèrra Republicana de Catalonha (ERC) qu’èra dins la coalicion independentista transpartisana del govèrn catalan precedent.

Per Vilaweb, lo quotidian digital catalan de tendéncia independentista, lo partit socialista catalan (PSC) sembla actualament mai espanholista que non pas catalanista. Lo govèrn novèl d’esquèrra seriá una victòria per l’espanholisme e per la dominacion de l’espanhòl sul catalan. Per Vilaweb:

“Amb la investidura de Salvador Illa, possible gràcies al suport d’Esquerra Republicana [ERC ], s’acaba oficialment allò que hem anomenat el procés [d’independència], la forma que la lluita per la independència de Catalunya ha pres aquests darrers quinze anys.»

Per El País, lo quotidian de referéncia d’esquèrra d’Espanha, lo govèrn d’esquèrra de Catalonha dirigida pel Partit Socialista de Catalonha es un espèr per l’esquèrra en Espanha:

“Las majoritats càmbian en Catalonha, lo mite se dissipa, las explicacions sus l’acòrdi ÈRC-PSC venon essencialas, calrà veire las consequéncias sul modèl territorial”

E mai dins la tribuna del 9 de agost:

“Se caliá esperar que lo retorn de “l’exprésident” [ Puigdemont ] marca lo darrièr episòdi d’una procedura politica fraudulosa e sens noblesa.»

Dempuèi la transicion democratica en Espanha, aprèp la mòrt del dictator Franco, foguèt l’aligança de l’esquèrra espanhòla amb los partits nacionalista basques e catalans que permetèt a Espanha d’evoluïr cap a mai d’egalitat sociala, mai de dreits per las femnas e las minoritats de genre, mai de règlas de proteccion de l’environament e una cèrta autonomia catalana e basca. Los govèrns de dreita se serviguèron de la crenta de l’independéncia de Catalonha e del País basc e d’una politica clientalista d’urbanizacion, mai que tot dels litorals toristics, per alternar al poder e menar de politicas conservatrises.

Fàcia al risc d’una majoritat de dreita, en aligança amb l’extrèma dreita racista de Vox, los espanhòls, coma los catalans balhèron una majoritat al partit socialista espanhòl al parlament de Madrid.

Al poder dempuèi 15 ans, l’ancian govèrn catalan d’aligança entre la dreita e l’esquèrra independentista non poguèt aprigondir l’autonomia catalana ni enfortir lo catalan fàcia a l’espanhòl  pr’amor de l’oposicion juridica del tribunal suprèm de Justicia de Madrid. Ara, los catalans balhèron   una majoritat al partit socialista de Catalonha dins l’espèr d’un pacte mai eficaç amb lo govèrn socialista de Madrid. Coma aquesta majoritat es possible amb la non oposicion de Esquèrra Republicana de Catalonha (ERC) al parlament de Catalonha, lo govèrn nòu de Catalonha a promés d’aprigondir l’autonomia en tèrme de fiscalitat e de continuar de defendre lo catalan.

Tot l’enjòc per la dreita conservatritz e nacionalista espanhòla es de continuar de blocar las reformas socialas a Madrid e l’aprigondiment de l’autonomia a Barcelona gràcia a son contròl del tribunal suprèm de justícia, eretat de la transicion democratica a la casuda del franquisme.

L’enjòc per l’esquèrra catalanista de l’Esquèrra Republicana de Catalonha es de saber se lor sosten a un govèrn dirigit pel partit socialista de Catalonha lor permetrà de gardar lor credibilitat al prèp dels electors de l’esquèrra catalanista. Aital, en Catalonha, coma en França o d’autras democracias, se pausa la question dels pactes de govèrn temporaris per respectar lo vòte democratic quand cap de partit a la majoritat parlamentària.

Coma en Espanha, en França o als Estats Units, se pausa la question dels tribunals superiors de justicia que foguèron concebuts coma de tribunals de savis per accompanhar l’evolucion de lor societat e que son devenguts de lòcs de poder conservator contra lo catalan, l’occitan, l’avortament...