Bon, anèm, èi ensajat de har cap e cedir pas a un sentit confús, mes ara ne pòdi pas mès: n’èi una hartèra deus Jòcs Olimpics.

Atentcion, los Jòcs eths medish son pas lo problèma, cresi que representa peu monde que prenguen part una experiéncia de las unicas, es evident, mes tot aquò m’a cansat dempuèi la debuta per rapòrt a l’organizacion e aus mèdias.

Purmèr, en resumit, sabèm que l’Estat francés a organizat tres còps las olimpiadas d’estiu. Lo purmèr còp a París, lo dusau a … París, e per acabar, lo darrèr còp estoc … París qu’estoc causida. Es pas complicat. Jo, coma vielh, me brembi plan deus jòcs a Munic o Barcelòna, qu’estón una escaduda sense de’s debanar imperativament dens la vila qu’a lo poder. Mes en França, aquò’s pas possible, quan ne parli a l’entorn, lo monde son estonats d’i aver pas pensat abans.

Preferi pas pensar a tota la moneda qu’estoc investida dens la region parisenca, es sustot pas au miliard (1,4) despensat per netejar Sèna, sense de saber se s’agís d’un investiment de longas o simplament per l’espròva deus jòcs.

Dempuèi la debuta de la competicion, e benlèu quitament un pauc abans, los mèdias màgers se son convertits en correja de transmission de la pensada oficiala. Totis cantan la laudor de l’eveniment. Me brembi totun plan que, segon un sondatge, après la nominacion de la vila, una majoritat de monde de la region èra en contra. Mes bon, çò que lo pòble pensa …

Doncas la causa es presentada d’un biaish archipositiu, pas nada faussa nòta es a deplorar au finestron o a la ràdio. Lo famós microtrepader nos convenç de la beutat deus jòcs, mercés a l’entrevista de suportaires estrambordats, pintorlejats de blau-blanc-roge.

Abans, quan avèvi unas minutas, alucavi la ràdio e escotavi France Info, que balha un “lutzat” d’informacions cada dètz minutas. Ara l’escota es venguda peniva. Las resultas deus esportius franceses arriban purmèr, puèi am la jòia d’ausir un reportaire ahiscat en dirècte de sabi pas on, que crit d’un biaish drin desordenat per condar los espleits deus esportius … sonque franceses un còp de mès, en tot saber que tot çò que pertòca los estrangèrs a pas nada importància.

Pr’amor que cau ajustar qu’aqueste periòde es lo parat de cocoriquejar sense vergonha com un palhassa e d’anonciar las resultas deus Franchimands sense se preocupar deus autes.

Es gaireben totjorn que balhan pas que las resultas estatalas, quitament de presentar una medalha d’argent sense de denhar citar qui a ganhada la medalha d’aur. Esperit esportiu, sense de dobte.

A la ràdio aqueste matin anonciavan que “los Franceses brilhan” lavetz que lo país es passat de la 7-au a la 8-au plaça deu classament.

Demòra pas que d’aténguer que lo periòde sia acabat, e patir silenciosament deu hèit de’s sentir coma dens un país autoritari on l’esperit critic es interdit e los mèdias devath anestesia totala.