Ai una conoissença vièlha que se telefonam a cada mòrt d’evesque. Sovent d’estiu avans las vendémias.

Es un varés qu’ai vist un jorn per astre en caminaia per lo sieu vilatge e lèu parlava occitan.

Parlam gaire mas quora se parlam, parlam longtemps.

Mi diguèt qu’avia de problèmas amb los vesins. Avian comprat, un terren a costat, pi fach bastir, pi èran ren contents d’aver mens de terren que lo vesin, el. E avian a pena qualques mètres d’òrt entorn de maison qu’èra ja a veire a travèrs lo grasilhatge de singlars se passear al sieu e avian paur que faguèsson degalhs al lor.

Li fasian de repròches sus ce qu’estimavan èstre lor Veritat. Que èra a el, lo mai ancian proprietari de s’adaptar.

De fach, lo collèga venia just de repilhar la vinha de la familha. La familha es al país despí que Bèrta filava.

Amb la vinha aüra a trabalh en doble, a costat lo sieu principal mestier.

Fasia de temps que li avio demandat ja de participar en escriure sus lo trabalh dal

vinhal, la vita ailí, la sociabilitat, l’evolucion sociala que vesia. Eça. En occitan provençal.

Mi diguèt, pòlo ren participar. Sèm ren dins un combat qu’a la sieu plaça dins un monde de potonorses.

I son d’interèsses superiors, mai importantas causas que l’occitan. E mi dire, veses per exemple, sèm envasits. Es lo far West, los terrens an un prètz de folia, totplen de gents que vivon ren coma nosautres s’installan. Vòlon tot cambiar. Mas els van ronhar quora qualqua ren de novèl s’installarà a costat. I es sempre mai polerós, una residéncia coma vesina tè!

E ajusta, i es fòrça d’a far primier.

Ai agachat la television e ai vist d’istòrias de viòls, de raubaments, de violéncia, de fanatisme religiós. Es aquò.

E mai. Ditz que lo provençal que parla non es aquel literari, mas es un patoàs. Manco de m’estofar.

Ai a pena lo temps de li dire que tota lenga es dialectala dal portugués a l’anglés, que devo i anar. Ai un apuntament.

Mas serà ren amb l’occitanitat, pasmens ben viva, dal collèga. Ni ier, ni ancuei. Benlèu deman? A! se mi volian entendre, a! Se mi volian seguir...