Fin finala, Internet pòt servir en mantunas occasions quitament per las gents de ma generacion qu’an popat los pergamins modèrnes que son los libres, las revistas, etc.

Ieu, m’agrada mai, de segur, la consultacion d’un diccionari per conéisser lo sens d’un mòt e d’un libre especializat o d’una enciclopèdia per apregondir quicòm. En mai d’aquò, me pòdi passejar d’una fuèlha a l’autra e m’arriba quitament de doblidar perque aviái dubèrt lo diccionari o l’enciclopèdia!

N’i a que se sovenon benlèu de la reclama per un mocador  de papièr –notatz ça que la que Robèrt lo pichon lexicaliza kleenex– qualques ans a sul fenestron. Una regenta es fàcia a sos escolans e la paura ten un raumàs qu’es pas de creire; lo nas e son mocador de seda fan pas qu’un. Al cap d’un moment es constrencha de demandar un mocador als dròlles que te li balhan un d’aqueles mocadors de papièr que n’es question dins la reclama. la paura se moca e sarra lo mocador dins la “manche” de son tricòt… Alavetz, totes los los dròlles a l’unisson: “Mas, dòna, un mocador de papièr, aquò s’escampa!”

Mos rèires-filhs reagisson tot parièr en me disent que Internet es pas fach per las agaças…

Se la tèrra vira totjorn a la meteissa velocitat –encara qué!– los èssers umans vòlon anar totjorn pus viste e, se cèrcan lo mot “bicyclette” se chautan, lo pus sovent, de saber çò qu’es un “vélocipède” o una “draisienne” o un “clou”… La poesia del vocabulari!

Paure de ieu! mos camins bartassièrs tornar…

Los Jòcs Olimpics son acabats e, se ne cresèm  los mèdia, avèm agut de  medalhas a fanègas. Vista la situacion dins  un país sens governament dempuèi dos meses, me demandi se lo president volriá s’atacar al recòrd dels Bèlgas que demorèron 541 jorns sens govèrn e sens se’n trobar pus mal, çò pareis!

Exclusivitat! Lo primièr ministre deviá prepausar una lista de 38 ministres aqueste dijòus de ser; totes los subrevivents centristas del grop mens nombrós de l’Assemblada e sens ambicion presidenciala an volgut n’èstre. Ai legit endacòm que s’estimavan “legitimes per governar lo país” Fai tirar, Marius !

Alara, l’escomesa del president es perduda !

Vesèm çò que pòdon donar d’eleccions dins lo país del pòble mai intelligent del planeta. Nòstres vesins europèus semblan pensar coma un èx-president defuntat que disiá a prepaus de la Dama de Fèrre britanica: “Aquò me’n tòca una sens far bolegar l’autre!”

Situacion desplasenta a mens de se cobrir los uèlhs e se tampar las aurelhas subretot quand nòstres “cosins d’America”, los Estatsunidencs monopolizan gaireben totes los mèdia importants del planeta amb lors candidats a la presidéncia del país: un faissista populista que dobrís la boca pas que per dire messorgas e una femna que sa promocion per la candidatura li tombèt dessús quasiment a l’improvista…

Çò que se jòga dins un pauc pus d’un mes poiriá se sonar “Las tres plagas d’un país continent” en referéncia a las sèt plagas d’Egipte —vos calriá legir, monde! o Un continent perdut?

Foguèt un dimarç, lo 11 de setembre de 1973 qu’un general lancèt sos sordats contra la residéncia d’un president d’esquèrra elegit de-mo-cra-ti-ca-ment. Las maissantas lengas dison que los Estats Units aimavan mai un general dictator qu’un president civil! Èra en Chile.

Foguèt un dimars, lo 11 de setembre de 2001 —lo 9/11 dels Estatsunidencs— que d’avions desvirats per terroristas destrusigèron las torres del World Trade Center. Un afront sens parelha!

Serà lo dimars 5 de novembre de 2024 que lo país encara mai poderós del planeta causirà entre un candidat qu’ensagèt de far un còp d’Estat quatre ans a, que reconeguèt pas lo resultat de la eleccions contra tota evidéncia, que las messorgas li tenon luòc de morala, etc. e qu’a ja donat mai de cent milions de dòlars a sos avocats per lo defendre devant los tribunals… e una femna “americana afro-indiana” —coma dison— que, pel moment, presica per una societat mai bona, mai frairala, etc. e que, sens èsser unicament una bona samaritana, a fach pròva de sas qualitats umanas.

Los que coneisson los Estats Units sabon que lo resultat serà talament sarrat que l’ex-nemèro 45 pòrta dempuèi qualque meses d’acusacions de corrupcion dins los burèus de vòte. Se ganha, serà gràcia a son carisme e a sa devocion pel pòble. Se sa rivala ganha, serà en causa de la fòrças ocultas que favorizan la corrupcion, etc.

“Estonatz-vos que vòstra filha siá muda”, disiá lo mètge Diafoirús —benlèu n’es un autre!