D’unis te demandan de viure dins la zenituda e la certituda que tot va plan e que los eveniments te pòdon rajar dessús coma la pluèja dels temps de marcejadas o sus las plumas d’un tiron. Caldriá gardar lo sorrire e contunhar, sembla-caparrut e determinat, indiferent e tancat sus se, de caminar sus plaça. Me meti pas dins aquela categoria e revendiqui lo dreit imprescriptible de romegar, de repotegar e de se botar en colèra, dins unas colèras mestrejadas e sanitosas.

Pichona tièra aleatòria que vos balhi, quite de passar per un retrograda o un plantigrada!

Trotinetas, telefonilhets e paraulas…

• Pòdi pas sofrir las trotinetas que te permeton pas mai de caminar en tota tranquillitat per carrièras, suls trepadors e suls passatges e camins reservats als pietons. T’arriban sens bruch de fàcia o de per darrièr e, en mai d’aquò, son elis que son pas contents. La nuèit, de mai, al desfís de totas las règlas de seguretat, an una tendéncia bèla d’èsser vestits de negre del cap als pès.

• Pòdi pas sofrir los telefonilhets que van acabar d’amputar d’una man los umans.

Me soveni de la cançon de la Maria Roanet ont parlava d’aquelas mans dessenhadas sus las parets de Puèg Mèrle, la man qu’adomegèt los cavals, bastiguèt l’ostal; la man cap al bestial, cap al pan, a la frucha sus l’arbre, lo fuòc brandal; la man per molzer, amanhagar, se defendre, se batre e aimar. E de qué fan lo monde —e mai que mai los joves— d’aquelas mans e d’una en particulièr: passa son temps a l’unica ocupacion de téner lo telefonilhet e lo gaitar lo cap clinat, indiferents al monde a l’entorn e a la vida vidanta; lo det gròs a tapotar messatges inutiles (o pas). Estapa seguenta: la supression del reflèxe que cal, d’en primièr, trapar lo temps de recaptar lo telefonilhet. E aprèp? Lo telefonilhet pegat dins la man tre la naissença per trasmission dels gènes parentals? E deman, tot un pòble clinarà lo cap!

• Pòdi pas sofrir las maletas de ròdas e lor rambalh sens pausa.

• Pòdi pas sofrir lo francés monocòrde del darrèr telefilm istoric que se debana fa quatre sègles en Peiregòrd negre. De creire que la lenga aseptisada es la sola, autentica e vertadièra fortuna de França!

• Pòdi pas sofrir los jornalistas de Niça qu’an protestat de veire l’entrainaire de la Real Sociedad respondre en basc a una question pausada en euskara? Aurián agut la meteissa reaccion agèsse respondut en castelhan o en anglés? E qué dire de lor protèsta flaca: menaçar de pausar questions en niçard! Perqué: ba fan pas de costuma?

A dreita tota!

• Pòdi pas sofrir un president de la Republica que deviá fusionar dreita e esquèrra (mòla) e que camina cap a la somission a l’extrèma-dreita.

• Pòdi pas sofrir un primièr ministre que pren lo telefòne per s’excusar alprèp de la Marina. de prepaus sensats contra l’extrèma-dreita d’un novèl ministre que lo paure agèt lo malastre de faire referéncia als ideals del front republican. Lèu cantarà: C’est nous les gars de la Marine…

• Pòdi pas sofrir una ministra de l’agricultura que despassa ja son predecessor dins l’escota a l’agricultura intensiva e empoisonaira. Lo Fesneau partiguèt aprèp aver autorizat un erbicidi toxic dins las risièras camarguencas…

• Pòdi pas sofrir las entrepresas de nòstre continent que mandan milierats de tonas de produits interdits en Euròpa dins païses sens cap de legislacion ecologica e que polluïsson a l’encòp las zònas de produccion e los legums e las fruchas que recebèm en retorn en circuit long!

• Pòdi pas sofrir lo favoritisme que fa d’un testimòni del maridatge del president un ministre de la Republica: ministre de l’industria…

• Pòdi pas sofrir lo ministre Retalhonat que confond Estat de dreit e Estat de dreita. Doblida que lo dreit es plan sovent esquerrièr (mas pas esquerrista!).

• De qué vos dire d’aquel ministre de l’interior, sens cap d’umanitat, qu’a per primièra idèia de faire adoptar unas mesuras sus l’immigracion refusadas pel Conselh constitucional e que fariá passar lo Darmanin per una gauchista. “Un: l’òrdre; dos: l’òrdre; tres: l’òrdre”? En camin cap a un òrdre novèl?

E vos parli pas de totes los dictators presents, passats e a venir que menan guèrras sens fin e que fan los malastres dels pòbles. Avèm pas acabat de sofrir, d’endurar, de patir,…

Patissonet Roch