Brave monde, coneissètz totes mon optimisme mesurat… es un eufemisme! Los mèdia contunhan de nos abeurar amb de novèlas totas mai òrras una coma l’autra.

Ajustatz qualques problèmas de santat que se venon empeutar aquí dessús e auretz una idèa de mon optimisme ambient!

Coma tantas autras causas, passerà… o passerà pas, mas, pel moment, contunhi d’agachar l’anar del planeta e dels autres… e ma conclusion es que se pòt pas dire que los planetas son alinhats —se o son!— pel bonaür de l’umanitat.

Dins lo musèu de las orrors, mesas sus l’empont pels mèdia de las nacions occidentalas, avèm encara e totjorn qualques “pelejas” que fan un succès al hit-parade de la mòrt: lo conflicte Ucraïna-Russia e lo conflicte Israèl contra los diferents movements arabes a l’entorn de son territòri.

Tornarai un còp de mai sul tsar de Moscòu, un psicopata e dictator frustrat que vòl tornar reconstituïr l’Empèri d’un còp èra. Los empèris son aital faches que lors dirigents meton de temps a acceptar que s’anequelisson; alara, per satisfar lor ego “d’òme excepcional” —adobat a còps per la Glèisa del país— una guèrra es pas per lor espaurugar e son pas los centenats de milièrs de paures bogres de sordats getats dins un infèrn de fuòc e de sang sens cap de preparacion e sustot sens cap d’utilitat que los fan recuolar. E la morala a pas res a far dins aquela situacion…

Malgrat lo supòrt que pòrtan a Ucraïna —supòrt a geometria variable segon lo poder — o la coalicion al poder— en plaça, las nacions occidentalas, elas, amolidas per lor conversion al consumerisme d’un mondialisme ninòi an pas encara cap de politica arrestada: “Quina idèa an agut aqueths Ucrainians de voler resistir aital ara qu’aviam pres l’abitud de recebre d’òli a bon mercat e de vendre nòstras mèrças?”

La feblesa de nòstras nacions —generalizacion totjorns fautiva!— es d’acordar un prètz a la vida umana. Quitament se los estratègs, plan carrats dins lors burèus, jògan amb la vida de milièrs de personas —e òc, las femnas son sordats ara— lor cal téner compte de l’opinion publica.

Autres còps, “Dieu que la guèrra [èra] polida!” —rapelatz-vos 1914-1918— mas los tempses càmbian, los tempses an cambiat!

L’autre conflicte, lo de l’Orient pròche amb un país que cor darrièr sa “guèrra de cent ans” coma França un còp èra —èra pas la França d’anuèit ça que la!

Cresi pas de n’aver jamai parlat non pas per simpatia per un bòrd o un autre mas que dire quand l’orrible s’apond a l’indicible. E que dire d’aqueles individús que tròban siá plaser a assassinar per ideologia siá un exutòri per escapar a la justícia del país que dirigisson.

E que dire dels elegits —que sostengan un o l’autre— d’un país que se pensa encara grand demest los grands quand costejan antisemitisme, racisme, etc.

E puèi l’eleccion d’un president novèl —masculin generic— en los Estats Units… que serà , qui sap, un òme condamnat per la justícia, messorguièr cronic, psicopata el tanben e que se trufa de la democracia e de l’idealisme dels Paires fondators del país —son generalitats; fau pas l’istòria el país— o una femna —una santa femna, non pas cèrtas— qu’a per ambicion de tornar adralhar lo país sus camins mai carroçables.

Enfin, i a lo pòble que se vòl lo pòble mai espiritual del planeta que se tròba dins la panada en causa d’una classa politica indigna, indignissima!

O sabi, es aisit de criticar mas ieu, soi pas elegit e ai pas jamai pretendut a menar los afars del país.

O tòrni dire: deurián èsser vergonhoses de lor faiçon de far autan los caps de drecha coma los d’esquèrra…

A còps, me disi que deuriái beure per doblidar, fumar de ashish per pantaissar o prene de viagra per far pròva de virilitat mas, dins mon recanton, aqueles substituts de nòstre monde modèrne, nòstra start-up nation se pòdon pas trobar aisdament e subretot… totòm seriá al corrent!