Diga! Lo mond de uòi son un pauc coma los setòris que fan la fèsta amb una rabeta soleta, tot i es escampa per s’enfestolir e far drilhança. La darrièira essent de far una nòça a tot petar per son divòrci, riqueta qu’i poiriam dire coma per vendémias “las acabalhas”.

Mas mèfi de faire pas lo sabraca en me salopejant aquò a la lèsta, una fèsta de divòrci aquò s’aprèsta. I a de còdis, de rituals de seguir se vos volètz pas mancar dins lo desmaridatge coma vos manquèretz dins lo matrimòni.

Primièr la data, solide. Es bon de s’assegurar que vòstre(a) ex. faga pas la bomba lo meteis jorn se volètz invitar enfants e amics qu’avètz en comun. Tanben, es benlèu pas necite de convidar vòstra novèla anciana bèla familha.

Per lo far saber, la carta divorciala, l’internet manca pas d’idèias e traparetz aisidament e per pas tròp car çò que vos cau. Generalament se marca pas los parents e la parentèla que l’union que sètz a copar lor costèt pel e borra tant talament que l’an encara en travèrs la garganta. Se preferirà puslèu, a quicòm de tròp preciós e empesat, un ton umoristic dau biais de “Adieu Matieu”, “Me’n vau, Tibaud” o “Gustina otratjada, Gustina bresada, Gustina sacrificada mas Gustina desliurada!” Vos conselhe pasmens de quichar pas, un divòrci es sacrat, es per la vida, per lo melhor e per lo pièger…

Segur, donaretz sus lo far saber totas las indicas, data, ora, luòc e còdi dels vestits -es tras qu’important e volguèssetz far un cortègi serà mai polit per la fòto. Podètz tanben despausar una lista de separacion, far una canhòta per participar au viatge de divòrci. Un pauc de moneda es totjorn de bon préner mai que mai se sètz vos qu’avètz obtenguda la garda dau cat.

Quand seretz a far tampona e a ribotejar, desoblidetz pas que sètz pas a nòças. Daissatz de costat, se me cresètz, costumas ancianas coma la cambaliga o lo pissador de chocolat-cartagena de beure dins lo plen de la nuòch de desmaridatge que donariá lo fàstic a una persona soleta. Per contra, vos desmaridèssetz d’un partenari mai vièlh, los amics vos poirián far calivari, aquò es festiu tot plen. D’unas cremaràn sa rauba de nòvia o escapitaràn lo nòvi dau pastisson, d’autres jogaràn a las sagetonetas sus la fòto de la nòvia. Es segon vòstre èime e coma o ditz la disposicion legala que regís tot de la vida occitana: “Article nòu, cadun fa çò que vòu!”

Vòls que te diga? Sèm dins una epòca formidabla e vese pas qu’un inconvenient a tot aquò. Per una capitada bèla de vòstra fèsta de divòrci caudrà començar per vos maridar.

Enfin, es çò que ne dise ieu …

La guinhada de l’IEO34. E, rau!