Los ahars de violéncia sexuala se seguissen. Fin finala, per malastre, res de fòrça navèth, a despart de l’ahar deus "Forçaires de Mazan", on un marit hasèva violar sa hemna per un cinquantenat d’òmis lavetz qu’èra inconscienta. Cau confessar que pas jamès una tala istòria èra arribada davant los tribunaus, e l’esmavuda que lhevèc se compren aisidament.

Podèm pas díser totun que n’i a "res de navèth devath lo sorelh", pr’amor que lo movement aperat Me Too a creada una situacion desparièra fòrça positiva e a començat de clavar l’estat d’intocabilitat d’una mossuralha qu’agissèva en tota impunitat. Ne podèm regaudir.

Per contra, se lo debat pertòca lo periòde que seguís l’acte violent (coratge de la victima a parlar, silenci deu mitan concernit, possibilitat de jutjar lo copable), ausissi pas jamès discutir de çò que poderèm aperar "lo periòde d’abans", es a díser tot çò que caleré hèr per ensajar d’evitar violéncias de cap a hemnas.

Una brava part deus mèdias va, per exemple, mès comentar lo hèit que l’agressor èra pertocat per una Obligacion de Quitar lo Territòri, en tot desbrembar que fòrça OQTM-istas violan pas degun ni tampauc que los 50 violaires de Mazan èran pas pertocats per una OQTM, e sense hèr alusion au hèit que, l’assautaire estosse efectivament recondusit dens son país, auré sense de dobte assautat una auta hemna acerà.

Me pensi qu’una victima s’estimaré milhor estar pas brica atacada que non pas saber que lo tipe que l’a atacada serà plan jutjat e castigat, quitament se, solide, aquò’s tanben fòrça important per era.

Manca doncas aqueste debat de saber de qué hèr "abans". Cresi qu’ara dens las escòlas, dambe lo desvolopament d’una educacion sexuala responsabla, lo respècte de la volontat de cadun e de l’integritat deu còs de l’aute es clarament explicada, e aquò’s una bona causa.

Los èsters uman son dotats de quicòm que s’apèra la libidò. Cadun a sa dòsi, solide. N’i a que n’an pas brica, d’autes un pauc, d’autes una bona mejana normala, mes tamben d’autes que n’an fòrça (una minoritat) e au demièi de la populacion un petit-petit nombre que l’an desreglada. S’agís pas que d’uns individus, mes son potencialament dangeroses pr’amor que pòden passar a l’acte.

De cap a eth, res es pas hèit. Cresi que’n mès de la repression (qu’es indispensabla per las victimas), caleré hèr passar l’informacion qu’aquò representa un disfoncionament naturau e que’s pòt apasimar d’un biaish simple per se botar pas se medish en dangèr e tampauc sas victimas potencialas. Aperar aquò una malautia e explicar qu’un mètge pòt ajudar.

Me brembi de l’entrevista, i a bèra pausa, d’un ancian violaire alemand qu’èra estat suenhat en preson après son acte, e que’s regaudissèva de çò que podèva un còp de mès legir un líber o jogar aus escacs, çò que l’èra pas permés deu temps quan son esperit èra aucupat per una libidò que passava l’òsca e que l’avèva miat a complir son delit.

Lo problèma, dens l’Estat francés, es qu’un tau tractament es aperat "crestada quimica", dus mots òrres e mau adaptats (una crestacion es definitiva) e se semblan mès una tortura que non pas suenhs per ajudar.

Sabi que tot çò que pertòca la virilitat es un tabó tarrible deu quau es mauaisit de parlar sense de càder dens imatgerias meslèu fantasmadas. E totun, seré plan de botar aqueste debat sus la plaça publica, de convéncer las personas concernidas, per evitar, s’es possible, d’autes dramas o au mens de’n diminuir lo nombre.