La setmana s’acaba, un autra va començar e totes tant que sèm, podèm ausir a la ràdio, veire sul fenestron, legir dins la premsa papièr de novèlas talas que, aguèssi de moneda, portariái lo pet contra la Republica per “còp marrit contra lo moral dels ciutadans”.

I aviá ben autres còps —e deu i aver encara— la possibilitat per un ministre d’anar en justícia per còp marrit contra lo moral de las fòrças armadas.

Nos trobam dins una situacion identica. E qual es lo qu’a lançat las ostilitats? Degun mai que lo president de la Republica que decidèt de provocar d’eleccions legisltivas per lavar l’escarni fach a son fan-club politic a las eleccions europèas. Aimairiái que qualqu’un m’expliquèsse un jorn lo rapòrt entre las eleccions europèas e las eleccions nacionalas…

Quand lo fotre vos pren, vos cal totjorn mesfisar mas lo president, un òme racional, çò dison, faguèt saupre que caliá tornar balhar la paraula al pòble… Sabèm çò que n’es ara: quatre primièrs ministres dins l’annada, de ministres que tanlèu qu’an trobat un sèti et un burèu venon de ministres demissionaris, elegits que vòlon èsser califa en plaça del califa, etc…

Ai ja parlat de republica bananièra, ieu? Que non pas! De republica, segur, de banana, se pòt mas los dos mots ensems, me seriá pas jamai vengut a la mementa…

Agèrem, per astre, dos eveniments que, solide, interessan pas los que vòlon venir califa… Aquestes, lor calrà anar a Reims per la coronacion!

Enfin, la restauracion de Nòstra Dama de Lutècia; calguèt cinc ans de trabalh acarnassit per la sauvar dels degalhs de l’incendi e la restaurar. Where there is a will, there is a way, dison nòstres vesins. E, per un còp, los amics miliardaris del president de la start-up nacion an servit a quicòm. Auràn ganhat qualques indulgéncias per anar mai viste al paradís.

Lo sol bemòl es que lo papa de Roma diguèt de non al president e als avesques quand li demandèron de venir a l’inauguracion. Son emplec del temps èra comol justament; en mai d’aquò deviá anar en Corsega far una visita pastorala uèit jorns aprèps.

Los elèits religioses e lo president agèron qualque dificultat per engolir aqueste refús. Mas lo papa, quitament s’a pas cap de “divisions militaras” coma aimava lo rampelar Estalin, jòga un ròtle un pauc mai important qu’un fum de presidents o dictators.

Lo papa en Corsega! lo papa en Corsega! Los mescresents acarnassits, quitament eles, se disián onorats per sa visita. Coma son pas totes professors d’istòria, gaireben totes diguèron “qu’esperavan aquesta visita desempuèi 2024 ans” e qu’una visita aital mostrava al planeta que, se França jogava pas pus lo ròtle de la ”filha ainada de la Glèisa”, un tròç d’aquel país grand refusava d’abandonar aquela distincion, al mens oficialament!

Lo papa Francés volguèt pas tanpauc se daissar entraïnar benlèu sus de vias politicas en anar a Lutècia mas sas paraulas èran politicas ça que la al sens de “vida de la ciutat”. Sas intervencions suls rapòrts entre cristianitat e laïcitat an pas agradat a totes… Mas, coma o vivèm dins l’exagòn dempuèi qualques annadas, la laïcitat trionfanta per carrièra e la religion —catolica aicí— li sembla una carrièra bòrnia.

Entendre sas paraulas, plenas d’un optimisme mesurat a permés a mai d’un de doblidar l’ànsia dins la quala vivèm cada jorn…

Un detzenat de jorns abans Nadal lo papa portava lo messatge de patz que Jèsus rampelava sovent eque los crestians vertadièrs fan lor: “Patz sus la tèrra als Òmes de bona volontat!”