Nadal … Cap d’an…

Nadal en familha, cap d’an amb los amics… aital se disiá e se fasiá autres còps. Personalament, soi pas estat un afogat d’aquelas fèstas de la fin de l’an quitament se se fa mens ribòta qu’un còp èra.

Me sembla que Nadal demòra encara una escasença per se retrobar en familha mentre que lo cap d’an a mens de constrenchas socialas.

Per d’unes, es una fèsta religiosa en primièr, quitament se se tornan amassar per una bon repais après la ceremònia religiosa. Amb la manca de prèires, fa d’ans que çò que sonavan «la messe de minuit» quand èri drollet es vengut dins nòstres campèstres una messa celebrada entre sièis e dètz oras del ser… que lo prèire deu far gaireben autan de camin que lo paire Nadal d’una glèisa de vilatge a l’autravaqueste dimenjada!

Pels autres, es una escasença coma un autra per acampar la familha, far ribòta e escambiar presents… Los drollets —quan n’i a— trabaràn lors joguinas, que son, cresi, mai electronicas que jamai, al ras del sapinet lo matin que seguís amb de parents encara tot dormilhoses après una nuèit corteta mas capables de s’esmeravilhar de veire la jòia dels drollets…

Tanlèu sortits de l’un que cabussam dins l’autre… Aquela escasença del cap d’an permet de far un ressopet dins la mesura que cal esperar lo passatge d’un an a l’autre…

Mas vos devi confessar que soi pas trop assabentat per vos dire de que ne vira; e demòri pas tanpauc sul canapè per agachar sul fenestron un programa enregistrat jorns abans amb un fum de vedetas per nos far creire a la «magia» del cambiament d’annada…

«Dètz… nòu… uèit… dos… un!» I sèm! amb las abraçadas indispensablas dins l’espectacle organizat per las canals.

E òc, i sèm! L’an novèl es aquí e tota la jornada, se sèm «civilizats» ausirem e direm «Bona annada, bona santat!» a las personas que coneissèm e a d’autres tanben en fasent las crompas…

Un pauc coma los imatges d’Épinal d’un còp èra… mas la realitat a pas desparegut que siá at home o en defòra del’exagòn.

Los mèdia tornan amb las novèlas marridas e i a pas que pels calvets que lo copament dels pels serà a gratís! Alara, podèm totes jogar als endevinaires sens tròp de risca de nos enganar.

Coma nòstra geografia personala mas exagonala tanben s’arrèsta generalament a la pòrta dels vesins levat pels cosins estatsunidencs que, eles, se permeton de dintrar en cò dels vesins sen èsser invitats.

Nòstre president aima de far lo rodomont mas, ailàs, pren de decisions que meton lo país dins un embarràs pregon… quatre o cinc primièrs ministres dins un an, de ministres que seguisson son destin tot parièr…

Los líders del grops politics que se compòrtan d’una faiçon autan ninòia que lo president fan que sèm la risada de nòstres vesins europèus…

Una Euròpa qu’aficha sa desunion dins lo sosten a Ucraïna e qualques caps d’Estat que fan lo viatge de Moscòu per jogar, çò dison, los intermediaris e se fa valer!

Un fracàs per ajudar los Franceses de Mayotte après lo ciclòne que ven d’afondrar aqueste departament francés…

Un dictator sanguinari refugiat en cò de son amic, expèrt en dictatura sanguinari el tanben…

E ne devi oblidar… E vos vau pas embestiar amb los problèmas intèrnes al país que la lista seriá longassa…

E per los que coneisson l’anglosaxon, lor suggèri de legir lo programa del n°47 e las leis o règlaments qu’a promés de signar lo primièr jorn de son investitura…

Per los que se preocupan un pauc plus de l’estat del planeta… cal pensar a Sodan, Iemen, Gaza, etc… L’espectacle es permanent e malaürosament i podèm pas grand causa.

Çò mai important per las gents ordinàrias es la vida vidanta a l’entorn que serà aqueste an, coma l’an passat, çò que ne farem. Cada jorn, los plocs que sèm donan de leiçons als politicians qu’an la pretencion de voler governar lo país.

Un ase seriá mai eficaç e meritariá sa civada, el…

Anem, bona annada e bona santat a totes!