An bona mina totes los que cridan al rescalfament planetari. E los climatosceptics pòdon far los rodomonts per aquesta passa; trobaràn pas digun per carrièra per lor rebecar que son piòts… al mens en cò nòstre!

E non, galègi… lo rescalfament climatic se mesura pas exactament aital! Semblariá que lo monde ajan doblidat que, dins nòstras regions de la zòna temperada, avèm quatre sasons e que la sason ivernala es generalament mai freja que l’estiu.

Ensagi pas de convéncer qui que siá, ça que la… Coma sèm dintrats dins un periòde ont tot es dins tot e recipròcament e que lo que sap pas res sus una question donada estima èsser autan saberut coma lo professional, vòli pas alimentar dins la controvèrsia.

Padena —pseudo de Robèrt Marti— donava dins sos «solet-en-scèna» una morala a una istòria a prepaus d’un inspector «sanitari» que visitava las bòrias e que metiá d’emendas a un païsan qu’elevava de pòrcs a cada còp que l’anava veire per çò que trobava totjorn quicòm que trucava.

Lo païsan n’aviá son confle mas que faire? Trobèt la solucion e quand l’inspector —que tornava sovent— li demandèt çò que donava als pòrcs per manjar, respondèt: «Ieu, ara, los pòrcs, lor fau un chèque e crompan çò que vòlon!»

Enfin, coma disiá l’autre, las sasons, frejas o pas, empachan pas nòstres elegits de contunhar de pensar qu’un còp elegits, son pas mai al servici del ciutadans qu’an votat per eles…del president al ministricul e , a còps, del deputat de basa al jefe!

Los mèdia, quales que sián, son contents. Supausi que las vendas pujan lo jorn qu’anóncian l’entrevista d’un d’aquestes gals —per pas dire piòts— que vòlon simplament la casuda del govèrn e la demission del president.

Dins d’autras circonstàncias, lo president, amb son comportament de dilettante, auriá degut demissionar mas, coma o canta Jacques Brel: «En cò d’aquelas gents, monsur, [demissionan pas, passan lor camin e doblidan]».

Coma an pas presa sul president, an trobat una cibla amb Bayrou, un «ploc» vengut de Bearn e agregat de letras classicas. Los mèdia se’n congostan. Totes aqueles provincials qu’an l’audàcia de voler petar mai naut que lor cuol. N’aviam conegut d’autres —lo darrièr foguèt lo Castex, nascut dins Gèrs— que parlavan pas ponchut, que coneissián encara la diferéncia entre un guit e una ratapenada e sustot qu’avián aquel «polit» accent catalan o del Miègjorn…Mas l’accent d’un «territòri» exagonal a pas jamai fach una politica.

Curiós que lo chavezorobespierrista aja pas dich als jornalistas que seriá estat melhor un ministre que parlèsse un francés que se poguèsse comprene!

Mentre que l’influéncia de França deminga cada jorn un pauc mai, amb l’ajuda de qualques cacics deputats e senators que fan tot per permetre a de faissistas de venir al poder, nòstres «cosins» estatsunidencs an pas cap de «pudor de gazèla».

Lo «president electe» que vendrà president efectiu diluns 2 de febrièr es un sacamand e un faissista —al sens europèu del terme—assumit qu’a pres dins son equipa pas que de gents que li an jurat fidelitat a el e non pas als Estats Units e que contunhan de clamar naut e fòrt, per una majoritat, que l’eleccion de Biden foguèt fraudada malgrat los procèsses perduts.

Una America expansionista qu’esitarà pas, se n’es de besonh a portar la guèrra dins los païses pichons que l’interèssan sul continent american; una França qu’èra encara, pauc de temps a, una poténcia capabla d’agregar e d’influénciar los païses europèus pichons per fargar una Euròpa pus unida…tot aquò, pel moment es mòrt!

Los plotocratas amb l’ajuda oficiala o l’acòrd tacit dels govèrns son al poder e, coma o dison los Gascons, e qualques autres, es de «maishanta lemonada!»