Aquesta frasa remirabla serà lèu istorica. Lo president dau departament d’Erau la diguèt aicí fa gaire. E tanben lo prefècte, o cau rementar. Formula perfiecha que, coma lo ‘Cogito’ de Descartes o lo ‘Veni Vidi Vici’ de Cesar, demorarà coma una cima de l’Umanitat.

Es una frasa tan significanta que desiram de la vèire lèu plancardada e gravada en grand suls monuments publics per demorar sempre presenta a l’esperit dau pòble e mai que mai de la joinessa. A que sarà bèu de legir au fronton de totes los collègis e licèus aquel ensenhament «La Cultura es pas Obligatòria»!

Aquí mesuram lo nòstre bonur de viure aicí ont la pensada politica e institucionala es au nivèu dau grand Circus mondiau daus Trump e Musk que de segur seràn èlis plan geloses de l’aver pas dicha.

Que la cultura siá pas obligatòria es d’evidencia una liberacion bèla. Dau còp sèm desliurats d’un fum de trabalhs, laguis e aprendissatges que nos manjan temps e moneda.

Un autre ensenhament de çò que ditz es qu’aquel president d’Erau se vei coma un cap de servici: sa direccion li baissa los credits e liquida çò qu’es «pas obligatòri». Vertat es que las collectivitats son definidas per la lei coma de «servicis desentralisats de l’Estat».

Es aquí lo nos. De servicis de l’Estat… Mas una collectivitat es pas un servici, es societat, politica, e per aquò sos responsables son elegits.

Ailàs, coma los trompa-l’uèlh servisson a far creire a una realitat qu’existís pas, dins lo nòstre país las collectivitats son de «trompa-democracia», l’eleccion fa crèire a una administracion locala e atau amagan l’administracion coloniala dau país.