A l’edat Mejana ja cal signalar lo periòde d’Alienòr d’Aquitània (devèrs 1122 - 1èr d’abril de 1204).

Alienòr es la felena del trobador -donc escrivent en occitan medieval- Guilhèm IX d’Aquitània, que celebrava l’amor cortés e aculhissiá los poètas a la cort de Peitieus, en lenga occitana.

Per sos maridatges amb Loís VII lo Jove puèi Enric II Plantagenet, es successivament reina de França e reina d’Anglatèrra; dos de sos filhs, Ricard Còr de Lion e Joan sens Tèrra, venon eles meteisses reis d’Anglatèrra. A doas filhas del rei de França e uèch mainatges del d’Anglatèrra, lo darrièr de sos mainatges, lo futur Joan sens Tèrra, essent nascut dins l’annada de sos 45 ans.

Un de sos filhs, autor en occitan - los angleses l’apèlan Ricard I o Richard the Lionheart [3]; los franceses Ricard Còr de Leon; dins las regions occitanas, es escaissat Òc e Non (« Òc e non » a causa de son supausat laconisme) e los sarrasins l’apèlan Melek-Ric o Malek al- Inklitar (rei d’Anglatèrra).

Ricard es un mecèna, protector dels trobadors (e trouvères = donc de lenga francesa) de son entorn; es egalament poèta. Es el meteis interessat per l’escritura e la musica e se li atribuís dos poèmas que nos son arribats.

Lo premièr es un «serventois» donc en lenga d’Oïl: «Dalfin je us voill desrenier», lo segond es una complancha en lenga occitana: «Ja nuns hom»

Ja nuls hom pres
I Ja nuls hom pres non dira sa razon,
Adrechament, si com hom dolens non;
Mas per conort deu hom faire canson.
Pro n’ay d’amis, mas paure son li don;
Ancta lur es si, per ma rezenson,
Soi sai dos ivers pres
…
V Suer comtessa, vostre pretz soberain,
Sal Dieus, e gart la bela qu’ieu am tan,
Ni per cui soi ja pres.