Aqueste còp en plaça de furgar dins las òbras e las vidas d’escrivan-a-s, vos fasèm part d’unas consideracions generalas sus la literatura e la concretizacion dels obratges:

• Per son roman istoric, l’autor adoptèt un estile gotic.

• Cossí escriure novèlas sus la basa d’istòrias vièlhas?

• Per escriure alexandrins, es pas necessari de se sonar Alexandre.

• La sextina es una invencion escripturala complèxa del trobador Arnaut Danièl.

• Cal fosforar per trapar metafòras.

• Lo poèta ten cap de responsabilitat cap a la vertat. La sola vertat es la dels mots que teisson un imaginari mai vertadièr que la realitat.

• Las rimas son la trima de la poesia.

• Las rimas son la frima de la poesia.

• La poesia occitana es portaira de plan de messatges.

• Lo vent terral es mai roge que blanc, disiá lo Jaurés.

• L’aucèl liure quita las paginas del libre.

• Las letras d’Òc, aquò òc!

• E digatz-me, Martina, me podètz editar?

• Per noste, per totes!

• A l’Ostal del libre, faretz de bravas descobèrtas.

• Pas besonh d’ivernar per dintrar dins la Tuta d’Òc.

• Se cal balhar constrenchas per escriure poesia liura.

• Un còp de soneta-esquileta es plan mai cort qu’un sonet.

• Son libre lo classèron dins los romans policièrs alara que contava istòrias de bandits.

• Cal saupre lo desnosament per començar l’escritura d’un raconte.

• Arriba que lo present ratrape la sciéncia-ficcion.

• Li agradava pas d’èsser adulte; alara, escriguèt libres pels enfants.

• Lo conte s’escriu pas: se ditz.

• La biografia conta pas la vida d’una persona, nos ditz just lo punt de vista del redactor sus la persona concernida.

• Autobiografia: Es pas aisit d’escriure sa biografia tot en menant una veitura.

• Lo jornalista es l’escriveire de l’actualitat.

• Lo reviraire es un panaire (acusat de contra-faiçon!)

• Ara, l’ortografia a tendéncia a caminar de guingòi.

• Lo corrector ortografic coneis pas los jòcs de mots.

• Lo punt-virgula es un còp de punh dins lo morre de la virgula.

• L’art de la puntuacion se demesís: un punt-virgula ven un fenomèn plan esoteric.

• Val mai un roman a l’aiga de ròsa qu’a l’aiga de Ròse.

• Val mai un roman a l’aiga de ròsa qu’a l’aiga de captòrta (o al pacholi).

• Cal pas èsser dislexic per fargar un lexic.

• Un mot a pas de besonh d’èsser dins un diccionari per existir.

• Cauquilhas e orfanèls son la crenta de l’editor.

• Cal jamai legir lo libre qu’as editat: tombaràs d’entrada sus la cauquilha doblidada.

• La literatura es jos susvelhança: se dirà jamai pro lo ròtle de las polissas.

• Cal pas confondre polissa e policia.

• Polissa polida: libre de bon legir.

• Perqué los libres a l’italiana son alongats?

• Cal pas confondre inspiracion e aspiracion.

• Una taula de las matèrias clavava son tractat sul voide.

• La 4 de cobèrta deu resumir lo libre.

• La trenca del libre deu èsser un produit d’apèl.

• Marca-paginas o cornar las paginas, tala es la question.

• Lo libre se partís en capitols, mas sabi pas lo ròtle particular dels capitols de Tolosa.

• La concordància del temps es necessària a la bona cronologia dels eveniments.

• L’autor-a deu sometre son libre a la critica sens se sometre.

• La/lo critica es sovent un autor-a mancada/t.

• La/lo critica es sovent un lector-tritz compulsiu-iva.

• Mèfi a l’estòrsa del punhet a la sesilha de signaturas.

• Citacion: L’Umberto Eco escriguèt: «A pas de sens de pensar que nos cal legir totes los libres que crompam coma ten pas de sens de criticar los que crompan mai de libres que jamai ne poiràn legir. Seriá coma dire que cal utilizar totes los cobèrts, las lunetas, los tornavises o los virons qu’avètz crompats abans de ne crompar de novèls. I a causas dins la vida que nos cal totjorn n’aver de provisions, amai se ne’n utilizam qu’una pichona part. Se, per exemple, consideram los libres coma de potingas, comprenèm qu’es bon de n’aver maites a l’ostal puslèu que gaire: quand òm se vòl sentir melhor, alara anam al «placard d’apoticariás» e causissèm un libre, un libre aleatòri, mas un bon libre pel moment. Es pr’aquò que devètz totjorn aver una causida nutricionala.» Per ma part, ajustarai aquesta recomandacion: pas negligir e promòure la causida nutricionala occitana! Coma se ditz a l’IEO:«Plegatz, desplegatz e emplegatz nòstres/vòstres A-Tots! »