Ven d’espelir L’heure des prédateurs[1] de Giuliano da Empoli, escrivan e conselhièr politic italian e soís. Se faguèt conéisser subretot per Les ingénieurs du chaos[2] e Le mage du Kremlin[3].

Abans de cabussar dins lo libre, es bon de legir la quatrena de cobèrta per idèa se far.

«Uèi, l’ora del rapinaires a picat e pertot las causas caminan d’un tal biais que tot çò que deu èsser reglat o serà per lo fuòc e l’espasa. Aquel libronet es lo raconte d’aquela conquista, escrit del punt de vista d’un escriba astèca e de son biais, per imatges, puslèu que per concèptes, dins la tòca d’agantar lo buf del monde, al moment ont cabussa dins l’abís, e l’empresa d’un autre, que sa plaça pren.»[4]

Tras lo compte-rendut de sos viatges de New-Iòrk a Riyad, de l’ONU al Ritz-Carlton de MBS, Empoli nos desvela cossí los poders borgians manigançan.[5] Poder en rompedura prigonda amb lo monde ancian, lo consensús de Davos.[6]

«Las elitas tecnologicas nòvas, los Musk e los Zuckerberg an pas res de veire amb los tecnocratas de Davòs. Lor filosofia de vida es pas bastida sus la gestion competenta de çò qu’existís, mas puslèu sus una enveja vertadièra de fotre lo bordèl. L’òrdre, la prudéncia, lo respècte de las règlas son anequelidas per aqueles que se son amanats a la lèsta e en trencant las causas, segon la devisa de Facebook.»[7]

Aqueles senhors de la tèc s’encassinan amb los borgians. Plan sovent son de personatges fòra-sen qu’an degut trencar los còdis per se far una plaça al solelh. Presan ni los expèrts ni los elèits. Se mesfisan de totes aqueles que representan lo monde ancian, que podrián los empachar de persègre lors sòmis. An lo gost de la facha e son assegurats que lors envejas podràn pastar la realitat. La vitessa es al servici del mai fòrt. La viralitat prima sus la vertat. Mespresan los politics e los burocratas: ne veson la flaquesa e l’ipocrisia, sentisson que lor temps es passat. Mercé a Internet e als malhums socials, la flaquesa e l’ipocrisia dels elèits ancians son mostradas als bèls uèlhs vesent a totes. Aquí la cara del rapinaires.

Sèm passat del saber apuejat sus la sciéncia e suls faches a las cresenças. Sens nos èsser assegurats de las sorgas, cresèm a las responsas portadas a la lèsta per l’esmartfòn o per l’I.A. Pichòt a pichòt la maquina numerica, nos trenca lo cervèl. Cadun viu dins sa bofiga. Es ben malaisit de governar una societat amb gès de sòla partejada, tirat quora un «conquistaire» arriba coma un salvador, un recampaire que govèrna del biais a el, lo que a causit.

Cabussam dins un monde de rapinaires. Aquel libre es un apleit per lo desembartassar.