D'aqui estant que las insultas son pas d'arguments, me pensi que son d'escafar.

Es una bona question.
Primièrament, la libertat d'expression es una libertat fondamentala.
Segondament, podèm pas que regretar que d'unes empleguen aquesta libertat per desliurar de messatges tan pietadoses, que l'insulta, foguèsse a Hitler en persona, es totjorn pietadosa.
Tresenament, internet permet de s'amagar darrièr un anonimat aisit.
Qué far?
Prepausariai de suprimir tot comentari irrespectuos que sia pas signat. Lo problèma es que podi signar un messatge "Claudi Marti" e que David Groclaude pot signar "Emmanuèl Isopet".
La declaracion dels dreches uman proclama que la sola limitacion a la libertat d'expression es aquela de la lei. Caldria donc que la perseguida judiciara sia possibla, mas l'anonimat l'empacha.
Fin finala, es benlèu la solucion de l'interdiccion d'aqueles comentaris qu'es la melhora...
Ara, bon coratge per jutjar ço qu'es irrespectuos...
Benlèu que ço mai irrespectuos es de palar a cara esconduda...

A una e una sola condicion : s'i a parla-maus (insultas), difamacion o perpaus individualament o collectivament a man de blaçar o d'umiliar (persona, grope, comunautat). Sinon, os fau deishar. Un commentari desplaçat ne ditz long sus son autor.

Que tròbi que la libertat d'expression n'ei pas de negociar. A còps, que lei comentaris deus hastiaus hens lo Jornalet. Mes la democracia ei tostemps léger causas intelligentas e agradivas ? N'ac pensi pas. N'èi hartèra deu "politically correct". Lo jornalet que deveré har soa aquera dita : "Toloratz la mia intoleréncia".