Bonjorn amic Raiòu !

Disètz : « deman, anèsse viure ieu dinc un país estrangièr, anariái pas demandar als que me reçaupriáun de s'atebesir, de s'aflapir per laissar mai de plaça a mos marcaires identitaris ».

Per sa rebastison d'après-guèrra, França faguèt conscientament la chausida de la man d'òbra estrangèira, es normau que mostrèsse per-après de respèit embè los reire-efants d'aquelos que trabalhèron fèrme per la tornar bastir... Los qu'avòra damandan mai de vesibilitat son pas los que venon màs d'arribar, mas los que son naissuts aquí...

#4 Avètz rason : la frustracion escusa pas tot ! Sèm d'acòrdi. Sustot quand ausisse tintar quela mena de discors : " Y a qu'à tous les mettre sur un bateau et le faire sauter en pleine mer !" ou "... dans un avion et le faire sauter en plein vol !" ou encore "Il faudrait rouvrir les camps de concentration !". Vergonhassa sus aquel monde dals perpaus endignes !
Pasmens, se me coneissiatz, corregiriatz sus lo còp "los racistas que defendètz". Defende pas los "racistas", ni lo monde que badan una faussa puretat francesa de tota eternitat o sai pas de qué mai encara... Vòle compréner ce que menèt un jorn de monde "normaus" a s'encolerir e téner un discors mens angelic e pus patriotic.

La pèrda d'identitat comunautària en cò nòstre, la consideracion de l'endividualisme e dau materialisme coma Valors novèlas e essencialas e lo fach de las viure coma talas ; l'aumentacion amai l'empausicion de comportaments comunautaristas estrangièrs emb de l'arrivada en 30 ans (+ o -) de populacions pro nombrosas, dals aspècts identitaris pro aluentats dals nòstres, aquò d'aquí dinc un contèxte economic falissent ; tot aquò non podiá que menar mecanicament a un maridatge forçat, a de tensions.

Aquò's pas una question d'origina : aquò's una question de condicions d'acuèlh amai de "règlas dau jòc" non pausadas o mau pausadas dals dos costats. Après aquelas decisions "d'Estat" finalament que ne'n vese pas lo tòc (per filantropia simplament, quand i a 5 milhons de chaumaires ?), las reaccions èran de preveire. Reaccions proporcionalas als efècts dau procèssus entrincat. Reaccions umanas que, dinc las memas condicions, sariáun naissegudas dinc tota autra contrada dau planeta. Pagam TOTES las consequenças de decisions irresponsablas que parasitan un projèct de societat non pas embarrat, esclerosat mès capitant mièlhs quand es menat plan-planet per mai d'armonia a la sortida.

Personalament, viuguère lo comunautarisme o clanisme estrangièr pendent 15 ans. Mès pendent 15 autras annadas gaireben, viuguère lo comunautarisme, lo clanisme occitan. Per ieu, francament, ni un ni l'autre, aquò's estofant.
Per ieu, una especificitat autoctòna bien representada e fièra d'ela e dovrida a l'arrivada rasonabla d'estrangièrs fièrs d'eles mès respectuós e desirós de venir eiretièrs de l'identitat autoctòna : vejaicí un polit modèle luènh de tot ce qu'ai coneissegut, malerosament.

Per quant als refugiats, autre subjèct, podèm pas laissar morir lo monde a nòstre lindau.
Per còntra, l'esfòrç d'acuèlh deu èstre partatjat entre totes los país riches amai mesurat. O ben totau per chascun d'aqueles país, a condicion que suprimigon sens tardar l'immigracion regulara. Autrament, i tendrem pas : aquò espetarà. Son los país occidentaus oportunistas que son responsables tanben d'aquela situacion. Dingús delaissant pas sa tèrra d'origina per lo plaser, encara mai dinc de circonstanças parièiras, als país occidentaus d'assumir sens nos far cabussar dinc la guèrra civila. An paur "los racistas" per l'avenir de lur país, de lur identitat ? Aquò's un pauc normau. Quau o sariá pas un pauquenet ?

#2 Se las "condicions de vida" o excusan pas tot per los de la banlèga, alavetz aquò es verai tanben per los racistas que defendètz... la frustracion o excusa pas tot.;)

De legir e de far passar : "La psychiatrisation des dissidences" sus lo site "polemia.com", un article de l'ensagista Jean-Henri d'Avirac dau 15 de 01 de 2016.
Dedicaça especiala a chasca "ofensat", clicaire duèi, benlèu jutge e jutjat deman...

1) Lo racisme, de qu'aquò vòu dire ? Save pas qu'una raça ieu : la raça umana.
2) De per los ressòns mediatics e culturaus associatius, semble que rèste dinc un país que sariá vengut en quauquas annadas lo pièger dals país europencs : una tèrra pas jamai pro aculhenta amai zenofòba de mai en mai.
3) IEU I CRESE PAS GES. TOT AQUÒ ES PAS QUE PROPAGANDA E IDEOLOGIA. Crese pas los ciutadans francés pus zenofòbes qu'aperavans. Los sente solament SOFRENTS, per una bòna part d'entre eles, d'èstre pas gaire escotats ni comprés :
- sofrents d'aveire vist desparéisser l'art d'una certana convivença comunautària pastada d'identitat autoctòna ;
- sofrents de l'avaliment de valors que fasiáun encara un pauc lo liam entre totes, dise ben "TOTES" ;
- sofrents enfin d'aveire vist chanjar en 30 ans mai o mens la cara de la societat, culturalament e cultualament.
Una evolucion tant rapida, vist las endevenenças, e pas tant difusa (adonc artificiala e un pauc forçada per fin de tot còmpte), empausada d'un certan biais e desequilibranta finalament que non podiá que menar a una frustracion, ce qu'apelatz vautres "racisme".

E savètz de qu'arriva quand se sent pas escotat un endividú, que se sent pas comprés dinc sa dolor e que se vei totjorn remandat a sa pretenduda "zenofobia" ? E ben ven un moment que vai dirècte vèrs la persona o la personalitat que s'enterèssa a son cas.
Contunhem de remandar d'un virar de lenga per lo morre dals encolerits lurs perpaus. Contunhem de presentar d'un biais segondari l'identitat dau "país dich d'acuèlh", e n'aurem pas finit de veire créisser los partits d'estrèma-drecha. Aquela manca grèva de comunicacion, de sicologia, de pedagogia nos costarà char.

França capitèt per sos enterès de tuar nòstras identitats popularas e de nos menar a nos vendre tanben. E ara, culpabilizariam d'èstre ce que nos demòra o ce que sèm venguts, per pas espaurir l'estrangièr qu'arriva ? Deman, anèsse viure ieu dinc un país estrangièr, anariái pas demandar als que me reçaupriáun de s'atebesir, de s'aflapir per laissar mai de plaça a mos marcaires identitaris. Auriái d'assumir ma causida e de m'adaptar, sens me negar de segur.
En França, semblam sovent qu'avèm vergonha d'afortir en tota simplicitat ce que sèm. Ieu ai pas ges de problèma emb d'aquò. Lo pus... "racista", saique es aquel que trai als autres un "Sale raciste !" quand voldriá que la mema règla aplicada a totes siègue diferenta per el ! O quand la nacionalitat dau país d'acuèlh li es enteressanta per los avantatges sociaus.
Quand auretz viugut 15 ans de banlèga coma ieu e tant d'autres, que n'auretz vist amai entendut de tota mena, tendretz benlèu un autre discors mens angelic. LAS CONDICIONS DE VIDA ESCUSAVAN PAS TOT ! Parièr a l'ora d'ara ! Un còp mai, es pas l'origina e las causidas cultualas que definisson la capacitat de convivença : es la volontat d'èstre e d'èstre dinc la mesura amai de se comportar dinc la vida collectiva e dinc lo país d'acuèlh.

Se las definicions de "viugut", de "constat" coma las obligacions de "respèct mutuau", de "remesa en question" son vengudas geinantas, e ben laissatz-me vos dire qu'es grevament menaçada la "libertat de respectuosa espression". E los acusaires que, a vista de nas, jutjan au capitau los que, segon eles, sariáun copables d'"incitacion a l'òdi raciau", aqueles d'aquí, per ieu, se fan complicis d'una "dictatura doça".
Atencion, Jornalet e comentaires !... L'estremisme nisa tant a drecha coma a gaucha, tant dinc la religion coma dinc la politica, tant dinc lo capitalisme coma dinc l'altermondialisme. Se tot comentaire a un dever de moderacion e de dignitat de paraula, sufís pas de clicar "comentari inadeqüat" o de se trufar d'un autre comentaire per s'autrejar bòna consciença amai esemplaritat de civisme.

Per acabar, seguetz portaires de valors, Jornalet. Mès vos faguessiatz pas estrument de quauque ambient politic dau moment. Oblijatz los enternautas de téner un discors pròpre. Mès seguetz jornalisticament neutres. Pro-fes-sio-naus.