Aprener una lenga es totjorn un esfòrç de longa, de temps cada jorn, una motivacion, una enveja prigonda, una pratica jornadièra.

Coma ai ja dig, l’accent el es lo marcaire del quitar de parlar occitan per passar al francés, es perçòqué parlèm francés qu’avèm l’accent de nòstra lenga.

Coma o savetz tot fuguèc fach ambe cotança e randa per nos far quitar, lenga e accent. I aguèc çaquela metòds al travèrs d’un sembla diccionari : « les gasconismes corrigés », lo trobaretz aisidament sus Gallica., aquo èra dins las annadas 1801.

Per la lenga los factors economics fuguèron d’una ajuda de tria, per far quicòm mai que trabalhar la terra, calia parlar francés èra lo portalet que se podiá pas desfugir. i passerèm totis.

Aquò rai aquel accent nos pegava e lo quitar demandava d’esfòrç, d’unis s’i ensajavon cada jorn e i capitavon pas pecaire. Aquel accent nos valguèc trufandisas e somriures aièrc coma auèi.

Per d’unis amb’una lei qu’enebissa de se trufar sèm arrivats al pus mai de la reconquista de nòstra dignitat. Jos lençòl amagat l’esper de torna conquistar al travers de l’accent la nòstra lenga occitana.

plan còps un somriure sufís per se trufar, pensi pas que la lei i posquessa far quicòm.

Per la reconquista de la lenga, es pas l’accent occitan en parlant francés que nos tornarà la lenga nòstra, la reconquista de nòstra lenga passa pas per lo meteis camin que son desgalhament. lo repè far e farà pas bon trabalh aquíu

Aquela lei es qu’un mena de bringe* per far polit morre, sabèm totis que la seguida apèi lo quitar de la lenga passa per lo quitar de l’accent e l’uniformacizacion a la franchimanda de l’iscla de fransa.

Es pas la lei que nos farà tornar conquistar nòstra lenga !

* Bringe : Es atal que se dis un joguet un d'aquòs dins carcin, e coma o sabetz los carcinòls son pas paibassòls e son pas d'arganhòls.

Aprener una lenga es totjorn un esfòrç de longa, de temps cada jorn, una motivacion, una enveja prigonda, una pratica jornadièra.

Coma ai ja dig, l’accent el es lo marcaire del quitar de parlar occitan per passar al francés, es perçòqué parlèm francés qu’avèm l’accent de nòstra lenga.

Coma o savetz tot fuguèc fach ambe cotança e randa per nos far quitar, lenga e accent. I aguèc çaquela metòds al travèrs d’un sembla diccionari : « les gasconismes corrigés », lo trobaretz aisidament sus Gallica., aquo èra dins las annadas 1801.

Per la lenga los factors economics fuguèron d’una ajuda de tria, per far quicòm mai que trabalhar la terra, calia parlar francés èra lo portalet que se podiá pas desfugir. i passerèm totis.

Aquò rai aquel accent nos pegava e lo quitar demandava d’esfòrç, d’unis s’i ensajavon cada jorn e i capitavon pas pecaire. Aquel accent nos valguèc trufandisas e somriures aièrc coma auèi.

Per d’unis amb’una lei qu’enebissa de se trufar sèm arrivats al pus mai de la reconquista de nòstra dignitat. Jos lençòl amagat l’esper de torna conquistar al travers de l’accent la nòstra lenga occitana.

plan còps un somriure sufís per se trufar, pensi pas que la lei i posquessa far quicòm.

Per la reconquista de la lenga, es pas l’accent occitan en parlant francés que nos tornarà la lenga nòstra, la reconquista de nòstra lenga passa pas per lo meteis camin que son desgalhament. lo repè far e farà pas bon trabalh aquíu

Aquela lei es qu’un mena de bringe* per far polit morre, sabèm totis que la seguida apèi lo quitar de la lenga passa per lo quitar de l’accent e l’uniformacizacion a la franchimanda de l’iscla de fransa.

Es pas la lei que nos farà tornar conquistar nòstra lenga !

* Bringe : Es atal que se dis un joguet un d'aquòs dins carcin, e coma o sabetz los carcinòls son pas paibassòls e son pas d'arganhòls.