#6 La formulacion de "caldrià trobar quicòm qu'o s'ameritèssa" qu'ei pro negativa. Que da a créder que n'i pas nada òbra qui vàlia lo còp d'estar leguda...

#5 Ne soi pas d'acòrd dab çò qui disetz de la Bovary ni de Bouvard et Pécuchet, mes rai. Per contra, quan escrivetz: "Per resumir : òm pòt apreciar o pas, mas voler a tot pèrdre bombardejar tot çò que se fa per e en occitan es de guses ressentits", n'èi pas comprés que lo comentari #1 e parlèsse de *tot* çò qui s'escriu, mes d'ua partida sonque.

#4
As rason, Franc.
Ieu crompi sempre cada tièra que pareis e la legissi. Disi pas que tot es de nauta literatura mas es pas seriós de dire que i a res de bon. I a quitament de perlas. E d'escrivans que pauc a cha pauc s'afirman.
Après es una question de gost. Un exemple :
Ieu me faguèt plaser de legir un jorn que Max Roqueta trapava que Madame Bovary l'anujava. Al mens, un qu'o ausava dire. Un pavat dins l'estanh del consensus borgés. Las moninariás de la madama, aqueles problèmas de la borgesia, pendent 300 paginas, quina pèrda de temps. A ! lo mond aguèsse pas que e problemas d'aqueles !
Soi pas un anti Flaubert e m'agradan fòrça Les 3 contes e L'Education sentimentale. Al contrari, Salambô es un pavat que te demòra sus l'estomac et Bouvard e Pecuchet, lo mai flaubertian de totes segon los especialistas, la melhora demostracion qu'es una òbra sus la bestiesa es qu'es una òbra bèstia.
Per resumir : òm pòt apreciar o pas, mas voler a tot pèrdre bombardejar tot çò que se fa per e en occitan es de guses ressentits.

#2 & #1 Per saber s'ameritan d'èsser legidas o non, ben las cal legir, aquelas òbras, non ?

#2
Qu'atendem tots las vòstas òbras... Que'm triga de'vs léger!