La tendencia es a baissar de contunh los credits publics per tot: educacion, santat, cultura, justicia, caumatge... L'escòla, coma l'espital, son de mai en mai en maissanta santat. D'unes fornièrs, aubergistas o mangonièrs tendran pas lo còp tan l'electricitat es cara. Lo capitalism exacerbat se noirit de moneda, e de la susor bon mercat de la paurilha, pas de bons sentiments, nimai de generositat. Dins aquel sistèm, la cultura dèu esser quicòm de monetizable, que rapòrta lo mai possible.
Aquò se pòt veire dins la paura oferta culturala de las cadenas de television comercialas.
L'istòria es confla de l'espotiment de las culturas minoritarias, de las lengas del perdent, del salvatge, del paure.
Alèra l'occitan, las lengas regionalas, dins tot aquò ?
Caldriá un cambiament de paradigme. Benlèu i vendrem quand la situacion serà enquèra mai grèva, insuportabla...