Convit a Montpelhièr, convit a l’escalièr. La vila que cresquèt sus una montanha de peses.

Montpelhièr, vila occitana, e una de las paucas vilas de mai de 100.000 abitants en França. Una populacion pionièra, cosmopolita e modèrna, entornejada pels flumes Mauçon e Les. Los occitans l’apèlan “lo clapàs” e lors abitants “clapassièr(a)s”. Uèi lo jorn a aperaquí 300.000 abitants, mas amb l’airal metropolitan deu arribar gaireben al mièg milion d’estatjants.

Explicam cossí foguèt l’engendrament de Jaume I e perqué aquel reputat conquistador catalanoaragonés nasquèt a Montpelhièr, l’anciana montanha dels peses mai coneguda d’Occitània e l’unica vila granda occitana qu’ancianament èra pas una vila romana. La seccion Occitània explicada a Veu en Off, en Manèl nos conta lo foncionament de las Calandretas, las escòlas occitanas.

Contactam amb Mariona Albareda ensenhaira, occitanista e traductora qu’estudièt occitan a l'Universitat de Lhèida e parlam de l’ensenhament de l’occitana dins desparièras universitats amb Yan Lespoux, cap del departament d’occitan a l'Universitat de Montpelhièr.

Fin finala, viatjam per tota Occitània fins a arribar a Barcelona amb la companhiá de Lou Dalfin e Los de taxis de Barcelona, un grop occitan e italian nascut a las Valadas e que se dison los encargats de ressuscitar la musica occitana tradicionala.