Dijòus passat a Prada de Conflent (Catalonha), 27 personalitats politicas dels Païses Catalans e de l’Alguer presentèron una declaracion per aparar la lenga catalana, en insistissent sus l’importància de son usatge public e normalizat. Aquela iniciativa, d'ara endavant coneguda coma la Declaracion de Prada, amassa d’èx-politicians de divèrsas tendéncias ideologicas de regions e de l'estat andorran, en demostrant un engatjament collectiu per las preservacion e promocion de la lenga bessona de la nòstra. La declaracion met en evidéncia una realitat irrefutabla: la lenga es lo fondament essencial sul qual se bastís l’identitat d’un pòble. Sens una lenga viva e presenta dins la societat, una cultura e un pòble perdon lo vam e lo moral. Per tant, los signataris fan una crida a totes los catalanofòns per que se tresmuden en “referents lingüistics” e empleguen la lenga pertot e amb totòm.

Aquela accion de reafirmacion de la lenga catalana nos fa perpensar sus la situacion de l’occitan, una lenga que parteja un prigond ligam de proximitat istoric e cultural amb lo catalan, e qu’a de besonh tanplan d'una crida similara d’unitat territoriala e de consciéncia per l’usatge social.

Es verai que la situacion del catalan e de l’occitan son pas brica comparablas: lo catalan ten una reconeissença oficiala e sociala fòrça pus granda que l’occitan delà d’Aran. Pasmens, malgrat las dificultats, l’occitan manten viva una rica tradicion culturala gràcias a la creacion artistica e literària, e als esfòrces dels artitstas, dels intellectuals e dels activistas que contunhan de se batre per sa preservacion.

Es fondamental de reconéisser e valorizar aqueles apòrts culturals que mantenon l’occitan viu. Doncas, de la meteissa manièra que la Declaracion de Prada a servit per unir de voses divèrsas en defensa del catalan, se poiriá promòure una iniciativa semblabla per l’occitan, signada per d’autoritats, d’activistas, d’intellectuals e d’artistas de totas las regions d’Occitània, d’Aran, de las Valadas, la Gàrdia e Mónegue, que remembre son importància coma veïcul de cultura e d’identitat e coma part del patrimòni partejat de totes los territòris de son airal lingüistic. Aital ajudarem a assegurar un avenir ric en identitat, cultura e diversitat per nòstre pòble.