Lo jornal occitan d’expression francesa Sud Ouestexplicava ièr qui èra Clément Méric, segon çò qu’aviá amassat de divèrsas fonts.
Lo jove militant d’extrèma esquèrra, que foguèt assassinat dimècres a París dins sos 18 ans, èra un estudiant de sciéncias politicas. Un comunicat de premsa per “salvar lo dòl a la familha” foguèt publicat sul sit antifaissista La Horde. Aquel comunicat explicava que Clément Méric èra un jove sindicalista e militant antifaissista.
L’estudiant “sortissiá d’una leucemia”, çò explicava sus Twitter un jornalista de Le Monde present a la conferéncia de premsa de l’Action Antifasciste Paris-Banlieue. “Clément èra luènh d’esser un guerrièr, pesava solament 60 quilos”, apondiá un dels sieus camaradas a Le Nouvel Obs.
Dins Libération un estudiant de sciéncias politicas testimoniava que lo Clément “èra pas un brutlat, èra un militant politic, se lançava pas dins las batèstas de clucons, sustot qu’aviá vist que los garris qu’aviá davant avián d’armas”.
Segon Le Nouvel Obs, Clément Méric èra engatjat contra l’extrèma drecha e apareissiá dins lo vidèo d’una manifestacion contra la Manif pour Tous, es a dire, l’organizacion opausada al maridatge pels omosexuals que tant de rambalh an fach e qu’an quitament protagonizadas d’agressions omofòbas. Segon aquel jornal, Clément Méric es lo gojat que pòrta un mocador de còl roge e que ten la bandieròla “L’homophobie tue” (L’omofobia tua). De fach, la pagina Facebook creada en sa memòria explica que “Clément es estat assassinat per l’extrèma drecha, la meteissa que desfilava contra los maridatges omosexuals”.
Le Télégramme explicava que lo jove Clément èra nascut a Brèst, filh de dos professors retirats de la facultat de drech de la vila bretona. Segon aquel jornal breton, los parents de Clément Méric vivon ara en Occitània, mai concretament a Pavia (País d’Aush).
France 3 Bretanha precisa que Clément Méric aviá obtengut l’an passat son bachelierat S amb la mençon “fòrt plan”. Lo director de son licèu de Brèst declarava a Le Télégramme que s’agissiá d’un jove “cortés e respectuós dels autres. Èra qualqu’un amb qui èra totjorn agradiu de discutir e qu’èra a de quilomètres de çò qu’ausissi dire de còps dempuèi aqueste matin…”
A tot aquò cal apondre lo retrach del jove assassinat que publicava France Info. Segon la ràdio francesa, Clément Méric èra vegetarian e antispecista, es a dire que s’opausava a l’esplecha dels animals. Èra solidari e aviá militat en favor dels senspapièrs. Un pauc rebèl mas bon escolan, èra engatjat amb lo sindicat CNT.
_____
Vidèo — De milièrs de personas an manifestat per tot lo Mond lor indignacion e dolor per l’assassinat del jove breton Clément Méric en mans de l’ultradrecha. D’acamps de refús e d’omenatge a la victima se son debanats dins las principalas vilas occitanas. Dijòus de vèspre, a París, de milièrs de personas cridavan “No pasarán” en li fasent omenatge.
Hommage à Clément Méric: rassemblement "Antifa...por BFMTV
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#11 un jorn mon colèga, ti faràs una lectura dau Coran. Bessai qu'aprèp, diràs mens de conariás.
Avia pas accès a Internet la setmana passada e descubre auei los comentaris sus quel afar (dins quel article mai lo prumier). E vau dire mai clarament que los autres aus Monsurs Pessamessa e Garric, çò que benleu vos an pas ausat dire : en cherchant dins l'ideologia o dins lo comportament una rason a queu murtre, setz a legitimar un murtre politic.
Me sembla que la diferéncia entre un democrata e quauqu'un que l'es pas e justadament de poder acceptar un murtre politic, de li trobar de las rasons, de las justificacions. Mas fasetz me excusa, en democracia, l'assassinat es pas un otis politic.
Las identificacions e la violéncia amb los partisanismes respectius me sembla un brave engana-colhons. Los qu'an tuat C. Meric èran de braus, d'arlandièrs que se son trobats un partisanisme politic per legitimar sa violéncia psicopatologica. Es pas lo partisanisme que cultiva la violéncia (nascuda en general de frustracions individualas e socialas) mas la quite violénica que cultiva lo partisanisme.
Aquò empacha pas, de ges de biais, l'extrèma-dreita d'èsser çò qu'es : l'esperlonngament de la mentalitat nacional-socialista, faiscista, franquista, petainista e tot çò que voldretz (o pas).
Mas preconsizi de curar lo mal a la rasiga : la frustracion individuala e sociala, dins un contèxte consumerista en crisi. Or, lo consumerisme, èra mai lèu Meric que o combatiá, estant la natura de son engatjament, non ?
#18 Cal pas los caricaturizar. L'intolerància deu èsser estrossejada. Son dangeiroses. O avètz pas remarcat encara?
#17 Soi un aparaire del maridatge per totes, es pas per aquò que m'autorizi de caricaturar los que s'i opausan. Soi tolerant, coma tot occitan que se respècta.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari