capçalera campanha

Actualitats

Angieus: la justícia perseguís un parelh per aver nomenat Fañch son enfant

Lo procuraire sollicita del jutge dels afars familials qu’assigne un autre rèirenom, amb o sens l’acòrdi dels parents

Angieus: la justícia perseguís un parelh per aver nomenat Fañch son enfant
Angieus: la justícia perseguís un parelh per aver nomenat Fañch son enfant | Myriams-Fotos

Tèxte legit

L’estat francés refusa tornarmai d’inscriure un enfanton amb son rèirenom per de rasons d’intolerància lingüistica. Ara la justícia perseguís un parelh d’un vilatge pròche d’Angieus per aver causit un rèirenom breton per lor enfant Fañch, çò rapòrta Ouest-France. Los parents son assignats a comparéisser davant lo jutge dels afars familials en febrièr de 2024.

E mai lo Còde Civil reconesca lo drech dels parents a causir lo rèirenom de lor enfant, lo procuraire d’Angieus demanda la supression de “Fañch” del registre e sollicita del jutge dels afars familials qu’assigne un autre prenom, amb o sens l'acòrdi dels parents. De son latz, lo parelh vòl pas renonciar al rèirenom de lor enfant e a exprimit sa determinacion a lo defendre judiciàriament. La maire se planh de la percepcion de la justícia, en afirmant que los acusar de non considerar pas l'interès de lor enfant es "fòrça violent." De son caire, lo president de la region dicha Bretanha a mostrat son sosten al parelh e a denonciat “una violéncia sociala inadmissibla”, totjorn segon Ouest-France.

Lo problèma per que lo petit Fañch pòsca pas registrar oficialament son prenom es que l’estat francés a decidit quals son los sols signes diacritics autorizats. Los faguèt conéisser dins una circulara datada del 23 de julhet de 2014 que se publiquèt al Jornal Oficial. Los signes permeses son solament los de la lenga francesa, es a dire à, â, ä, é, è, ê, ë, ï, î, ô, ö, ù, û, ü, ÿ, ç. Per tant, dempuèi lo 23 de julhet de 2014 l’estat francés permet pas de registrar de prenoms coma Jòrdi o Loís. A mai, ramentem que, quand la Lei Molac passèt davant lo Conselh Constitucional, foguèt rebutat, entre tant, l’article 9 qu’autorizava de poder escriure los prenoms amb de letras especificas utilizadas per aquelas lengas, coma la nasalizacion ñ del breton e los accents pròpris de l’occitan.

Atal o patisson tanplan las familhas del breton Fañch Bernard e dels occitans Artús Varena, Antòn GavaldaLilòia Cazenave, e d’autres enfants occitans, catalans o bascos sonats Jòrdi, Ròsa, Alaís, Loís, Núria, Martí o Iñaki.

Etiquetas

Articles relacionats

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: SIDILLÀ

Comentaris

Franc Bardòu
2.

En 1965, quand lo paire me volguèt declarar nascut davant las autoritats comunalas de Tolosa, li refusèron, qui sap perqué, d'escriure mon prenom "Franck", e li obliguèron de l'escriure "Franc", sense discutida. Aqueles arlèris non sabián pas, alara, qu'aital escrit, l'ortografiavan dirèctament en occitan.

Me sembla que d'un biais general, aquela condescendéncia autoritària de la part de las institucions, al davant del(s) pòble(s) per decidir qui se dirà cossí es d'una violéncia intolerabla en se.

Aquò dit, lo paire de mon paire qu'èra declarat "Louis", coma un pèc de rei de França, jamai degun non lo diguèt aital, que totes lo disián "René" o "Renat". E arribèt çò meteis amb la sòrre del paire de la maire que, declarada "Maria", sempre la diguèron "Ivòna". Aqueles prenoms "declarats" mas inutilizats, la familha los descobriguèron al moment de sebelir los "declarats", e non pas quitament la velha. Non sauriái que tròp suggerir a totas las familhas aital segregadas per aqueste racisme institucional e oficial de seguir aqueste meteis procediment.

Me soi daissat dire que de costumas parièras serián estadas practicadas per levar non sabi quina risca de malediccion sul nom d'un o de l'autre. Aquò daissa pro perplèxe. Mas çò que ne soi segur, es que per un pòble non-francofòn, dependre d'una autoritat francofòna exagonalista, si qu'es una malediccion, la pièger de totas, la qu'alanda via a la solucion finala. Tot pòble non francofòn que depend de l'estat francés es promés a disparéisser definitivament.

  • 3
  • 1
Pitèas
1.

Aquò es de racisme d'Estat. Del meteis calibre que la russificacion dels joves Ucraïnians sequestrats per Potin. Que França quite de s'emplenar la boca dels dreches de l'òme.

  • 3
  • 1

Escriu un comentari sus aqueste article