Un desenat de personas, en portant de bandièras occitanas, protestèron ièr dimars a Montpelhièr durant l’inauguracion d’una estèla en onor de l’Abat Grégoire, “un prèire revolucionari que consagrèt sa vida a l’eradicacion dels «pateses» e d’autras lengas minoritàrias”, segon los acampats. “Es lo simbòl d’un sistèma jacobin radical que va tronar al còr de la vila e insultarà per totjorn la memòria dels nòstres ancians, umiliats a l’escòla quand parlavan lor lenga”, çò argumentavan.
 
Lo cònsol de Montpelhièr, Philippe Saurel, soslinhèt que l’estèla a Grégoire s’inaugurava en remembre de l’abolicion de l’esclavatge en 1794, e soslinhèt lo prètzfach de l’abat francés. Pasmens, en remarcant la protèsta, cambièt sul pic lo discors e ensagèt tanplan d’èsser critic amb Grégoire. Dins aquel sens, Saurel reconeguèt l’òbra escura de l’abat lingüicida e se mostrèt “favorable a las lengas regionalas”. En mai d’aver inaugurat lo primièr cursus bilingüe occitan-francés, Saurel soslinhèt la preséncia de la bandièra occitana a l’ostal de la Comuna de Montpelhièr.
 
 
Qui èra l’abat Grégoire?
 
Henri Grégoire foguèt un prèire francés; venguèt evesque constitucional de Bles durant la Revolucion Francesa, qu’el ne foguèt un dels dirigents. Es verai que foguèt un actor màger en l’abolicion de l’esclavatge e obtenguèt que l’Assemblada Constituenta de França aprovèsse la primièra lei que reconeissiá a qualques òmes negres rics los meteisses dreches qu’als blancs.
 
Mas Grégoire es conegut sustot per son ròtle de repressor lingüistic. Lo 4 de junh de 1794, en plena epòca de la Terror, Grégoire presentèt a la Convencion Estatala un rapòrt entitolat Sur la necessité et les moyens d’anéantir les patois et d’universaliser l’usage de la langue française(Sus la necessitat e los mejans d’anientar los pateses e d’universalizar l’usatge de la lenga francesa), que i afirmava aquò:
   
 
Qualques annadas abans, en 1790, aviá ja fach una enquèsta sus l’usatge de las lengas de l’estat francés, amb la tòca de trobar los metòdes mai eficaces per las eradicar. Aquelas lengas, dont lo nòstre occitan, las nomenava los “pateses”, un mot pensat per lor denegar la condicion de lengas dignas e validas coma lo francés. Grégoire defendiá l’extermini total d’aquelas lengas e lor substitucion pel francés coma mejan de far trionfar la libertat e difondre las idèas revolucionàrias. Per el, l’usatge de las lengas coma la nòstra fomentava la contrarevolucion.
 
Dins los rapòrts de Grégoire se pòt constatar qu’a l’epòca se parlava francés solament dins quinze dels ochanta departaments de la França d’alavetz. Dins sos rapòrts, Grégoire considerava que lo còrs e l’alsacian èran de formas “fòrça degeneradas” de l’italian e de l’alemand respectivament, del temps que considerava l’occitan subdevesit en una seguida de dialèctes sens possibilitat, segon el, d’intercompreneson mutuala.