Totes sabèm que la coneissença marrida o nulla de la lenga occitana a provocat de traduccions en francés plan ridiculas. Dins cada vila occitana n’avèm de cases e n’es arribat ara un nòu exemple lamentable dins la vila provençala de Brinhòla.

Segon çò qu’a explicat a Jornalet lo secretari departamental de l’Institut d’Estudis Occitans (IEO), Reinat Toscano, dins aquela vila i a un endrech apelat La Lauva, qu’es una varianta del mot lausa. Dins lo diccionari de Cantalausa vesèm qu’aquel mot a la definicion seguenta: “granda pèira plana; teula, ròca, pèira sistrosa”. Nos trobam, doncas, davant un toponim classic basat sus qualque trach geografic o caracteristica locala. Fins aicí, tot se compren.
 
Lo primièr problèma foguèt la traduccion de la zòna en francés de part d’una entrepresa constructritz, qu’apelèron lo quartièr La Laouve, qu’aparentament vòl dire pas res. La segonda error, ja fòrça mai grèva, es arribada de la man d’un segond promotor immobilièr, que i a fach un lotejament en l’apelant La Louve, es a dire “la loba”. Totes aqueles cambiaments de nom son estats faches, solide, amb la mai absoluda impunitat e manca d’atencion de la part de las autoritats localas de Brinhòla, que lor caldriá velhar per la toponimia corrècta de la lor municipalitat.
 
Amb la bona intencion de corregir l’error, Sénher Toscano envièt un messatge a l’entrepresa per lor far conéisser la lor error. A l’ora d’ara, totun, a pas recebut cap de responsa. Segon lo sieu vejaire, “aquel exemple pausa lo problèma deis ignorantàs fièrs d’o èstre que se’n garçan completament de la lenga nòstra e la matrassan sensa relambi e sensa deguna esitacion”.