Opinion
La malescasuda de l’occitanisme politic: als conselhs regionals occitans, l’occitanisme politic se desbranda
Vertat es que Patrici Ros, l’occitanista del PÒC-EELV, foguèt elegit a la macroregion occitano-catalana. Mas aquò deu pas amagar que i a pas mai d’occitanisme politic present dins las regions, los departaments e encara mens a l’assemblada nacionala o senat. A las comunas l’iniciativa Bastir, malpensada, faguèt de marrits resultats. Los occitanistas èran, coma sovent, ambe los perdents.
Dins las regions ont lo sentiment d’estar diferent de París es fòrt, lo FN èran darrièr. En Bascoat, Corsega, Savòia, Alsàcia del Nòrd, Bretanha los lepenistas foguèron pas jamai davant. L’identitat “regionala” seriá donc un remèdi contra lo cancèr brun. Totes remarquèrem que los automistas bretons, còrses faguèron flòri a las eleccions regionalas. Lo breton Troadec se pensèt qualificar ambe gaireben lo 9% de las voses, quand los corsistas forcèron lo camin del poder. Quin explicar los succèsses deu corsisme que ganhèt a la collectivitat territoriala còrsa, amb Simeoni (Pè A Corsica) mentre que nosautes malautegem?
Las rasons de la quincanèla de l’occitanisme politic son multiplas:
Dins las regions ont lo sentiment d’estar diferent de París es fòrt, lo FN èran darrièr. En Bascoat, Corsega, Savòia, Alsàcia del Nòrd, Bretanha los lepenistas foguèron pas jamai davant. L’identitat “regionala” seriá donc un remèdi contra lo cancèr brun. Totes remarquèrem que los automistas bretons, còrses faguèron flòri a las eleccions regionalas. Lo breton Troadec se pensèt qualificar ambe gaireben lo 9% de las voses, quand los corsistas forcèron lo camin del poder. Quin explicar los succèsses deu corsisme que ganhèt a la collectivitat territoriala còrsa, amb Simeoni (Pè A Corsica) mentre que nosautes malautegem?
Las rasons de la quincanèla de l’occitanisme politic son multiplas:
— La vassalizacion dels elegits occitanistas, a l’esquèrra del PS o d’EELV, foguèt totala a partir de las annadas’90. Tot lo trabalh important d’autonomizacion de l’occitanisme politic de las annadas ’70 e ’80 foguèt abandonat. Coma l’UDB bretona, Entau País (auèi desaparegut) lo Partit occitan se vei coma un satellit.
— Lo mesprètz d’un occitanisme dels professors, dels sapients, de çò qu’es lo pòble occitan. Ja a la debuta del segle XX, lo poèta ortesian Lafòra disiá “Anem al pòble” davant l’immobilisme del felibrige que se plasiá a las taulejadas e autres prèmis literaris. En qué l’occitanisme d’auèi es diferent? L’opinion un pauc provocatora de Didièr Tosís, pareguda a la Setmana soslinha de plan lo fracàs dels elegits occitanistas menats per D. Grosclaude. Nòta una abséncia de l’occitanisme politic dins los eveniments culturals occitans populars. D. Tosís nos parla de las fèstas de Dacs o de la bastison de l’OPLO que demòra un daquòs luenchenc de l’occitan de basa. Autre exemple d’aqueste refús del pòble, foguèt l’aparicion del moviment politic Caça Natura Pesca e Tradicion (CNPT) a la fin de las annadas ’80. Darrièr aquò i aviá l’expression d’una diferéncia, d’un regèt de París, ont se podiá facilament integrar un discors occitanista. Foguèt encara una ocasion mancada.
— De fait, l’occitanisme se faguèt “bobo” d’un esquerrisme doç e verd mentre que las gents se dreitizavan e se daissavan anar al racisme del FN. Ont es l’occitanisme de dreita? Existís pas. Se pòt pas bastir un occitanisme fòrt sense una ofèrta generalizada. En Catalonha avèm un catalanisme present de la dreita a l’esquèrra. Parièr en Corsega, Bascoat e Bretanha. Aicí, non. Los resultats a las municipalas foguèron lamentables a Pau ont l’occitanisme politic, Bastir, luchèt contra Bayrou que ganhèt çaquelà. A Tolosa, Bastir causiguèt lo camp del perdent a la municipalas tanben. Malgrat la dreitizacion de la societat, l’occitanisme demorèt sus de pausicions vielhassas de i a vint ans. Sovent se sortiguèt de la politica per se refugiar dins lo confòrt mofle dels prèmis literaris o dels festenals subvencionats per un Estat francés subrendeutat.
— E los paures en Occitània, pendent aqueste temps, se botèron a votar FN. Provença, Lengadòc Bais, e val de Garona passèron a l’extrèma dreita. L’occitanisme politic, coma abans amb CPNT, los mespresan. Cèrcan pas a comprene perqué l’obrièr, al caumatge a Marselha, vòta Le Pen. Cèrcan pas de responsas al declassament de las classas popularas. S’agís pas de legitimar l’accion del FN, mas de sentir la desesperança de las petitas gents. Non, los electors del FN son pas totes de cabords o de faissistas. L’occitanisme politic a n’anar cap a eles tanben.
— Segur per aquò far, cal una vertadièra revolucion. Mas podèm pensar que lo tèrratrem de las eleccions regionalas serà la marca d’un refondacion de l’occitanisme politic. Mai que jamai, se fa besonh d’un occitanisme politic copat dels partits franchimands tradicionals. S’agís pas de se daissar anar a la xenofobia, mas d’afirmar la nòstra identitat e la nòstra convivéncia. Coma disiá Robèrt Lafont, “nos cal sortir de la cultura del fracàs.”
— Lo mesprètz d’un occitanisme dels professors, dels sapients, de çò qu’es lo pòble occitan. Ja a la debuta del segle XX, lo poèta ortesian Lafòra disiá “Anem al pòble” davant l’immobilisme del felibrige que se plasiá a las taulejadas e autres prèmis literaris. En qué l’occitanisme d’auèi es diferent? L’opinion un pauc provocatora de Didièr Tosís, pareguda a la Setmana soslinha de plan lo fracàs dels elegits occitanistas menats per D. Grosclaude. Nòta una abséncia de l’occitanisme politic dins los eveniments culturals occitans populars. D. Tosís nos parla de las fèstas de Dacs o de la bastison de l’OPLO que demòra un daquòs luenchenc de l’occitan de basa. Autre exemple d’aqueste refús del pòble, foguèt l’aparicion del moviment politic Caça Natura Pesca e Tradicion (CNPT) a la fin de las annadas ’80. Darrièr aquò i aviá l’expression d’una diferéncia, d’un regèt de París, ont se podiá facilament integrar un discors occitanista. Foguèt encara una ocasion mancada.
— De fait, l’occitanisme se faguèt “bobo” d’un esquerrisme doç e verd mentre que las gents se dreitizavan e se daissavan anar al racisme del FN. Ont es l’occitanisme de dreita? Existís pas. Se pòt pas bastir un occitanisme fòrt sense una ofèrta generalizada. En Catalonha avèm un catalanisme present de la dreita a l’esquèrra. Parièr en Corsega, Bascoat e Bretanha. Aicí, non. Los resultats a las municipalas foguèron lamentables a Pau ont l’occitanisme politic, Bastir, luchèt contra Bayrou que ganhèt çaquelà. A Tolosa, Bastir causiguèt lo camp del perdent a la municipalas tanben. Malgrat la dreitizacion de la societat, l’occitanisme demorèt sus de pausicions vielhassas de i a vint ans. Sovent se sortiguèt de la politica per se refugiar dins lo confòrt mofle dels prèmis literaris o dels festenals subvencionats per un Estat francés subrendeutat.
— E los paures en Occitània, pendent aqueste temps, se botèron a votar FN. Provença, Lengadòc Bais, e val de Garona passèron a l’extrèma dreita. L’occitanisme politic, coma abans amb CPNT, los mespresan. Cèrcan pas a comprene perqué l’obrièr, al caumatge a Marselha, vòta Le Pen. Cèrcan pas de responsas al declassament de las classas popularas. S’agís pas de legitimar l’accion del FN, mas de sentir la desesperança de las petitas gents. Non, los electors del FN son pas totes de cabords o de faissistas. L’occitanisme politic a n’anar cap a eles tanben.
— Segur per aquò far, cal una vertadièra revolucion. Mas podèm pensar que lo tèrratrem de las eleccions regionalas serà la marca d’un refondacion de l’occitanisme politic. Mai que jamai, se fa besonh d’un occitanisme politic copat dels partits franchimands tradicionals. S’agís pas de se daissar anar a la xenofobia, mas d’afirmar la nòstra identitat e la nòstra convivéncia. Coma disiá Robèrt Lafont, “nos cal sortir de la cultura del fracàs.”
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#17 Hòu, Popi, las atacas personalas, non-mercés!
Sustot quand s'estujam darrèr un pseudonime...
Qu'as ideas interessantas mes n'ès pas obligat de las exprimir com s'èram dens ua engulada de cort de collègi... Ací qu'ei ua engulada distinguida ;-)
#30 Non, lo tèxte es pas una vergonha. I a doas partidas : perqué lo FN es bas dins qualques regions (que partagi pas) e l'analisi del fracàs de l'occitanisme politic. Aqui dedins i a tot plen de causas vertadièras.
En tot cas ditz pas res dels "occitans sens o saber" o dels "nascuts a Paris"; aquo son los comentaris.
De mai aqueste article me sembla de melhora qualitat que "l'analisi" del 8 de decembre que titola "Lo Front Nacional reüssís mens ont l’identitat regionala es fòrta e los partits autonomistas tanben". L'aviatz pas comentat aquel. Benlèu que l'aviatz pas vist.
Quina vergonha aqueste tèxte !!! E ieu que soi nascut a Paris ai una plaça dins l'Occitania embarrada que ne somiatz ??? E mos parents que son "occitans sens o saber" mas que parlan pas la lenga seràn deportatz sul Larzac amb los arabes e los francimands !
#28 De cor coma lo Maime !!! CPNT poah. Pas de compromessions.
N'i a quauquaren que me geina dins queu texte mas degun ne'n a parlar : "Autre exemple d’aqueste refús del pòble, foguèt l’aparicion del moviment politic Caça Natura Pesca e Tradicion (CNPT) a la fin de las annadas ’80. Darrièr aquò i aviá l’expression d’una diferéncia, d’un regèt de París, ont se podiá facilament integrar un discors occitanista. Foguèt encara una ocasion mancada."
Integrar l'occitanisme a CPNT ????!!!??? Seriosament ? Qu'es pas pusleu per lo Collectieu Prouvenço e l'IGB ? Fasetz me excusa mas vòle pas d'eslip man e de sa pala dins l'occitanisme militant.
Per çò de l'occitanisme de drecha, ben, fau l'i 'nar si pensetz qu'es 'na solucion. Per çò d'un partit pas succursalista, n'i a desja lo PNO. Fau l'i 'nar. Quò demanda de temps de far de la politica, mai d'argent, mas mai que mai de temps de militant. Quò me sembla lo problema de l'occitanisme en particular mas de la societat en generau.
De ma part, aime mielhs 'nar veire dau costat daus movements ciutadans coma la lista "Faisons Ensemble" o l'exemple aranés de Har Corròp.
Per parlar au pòple, n'i a tanben un autre biais, bien utilizat per l'extrema drecha (que siá lo FN o los islamistas) : los malhums sociaus. L'occitanisme deuriá vertadierament se botar au ciberactivisme. La batalha de l'opinion s'i ganha quitament si fau passar per lo francés (çò qu'es necessari).
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari