Opinion
Sosténguer Catalonha
Miquèu Camelat, un gran escrivan gascon deu sègle XX, se prengoc lo calam au debut de la guèrra civila espanhòla entà deféner los Catalans. Mistral avoc lo medish anar en aculhir catalanistas hòra-banit au sègle XIX. Lo moviment occitan se sabón sosténguer los Catalanistas dins las tempèstas politicas violentas que bohèn sus la peninsula iberica.
Ara, me sembla qu’ei temps que l’occitanisme, esbrigalhat, s’unish a l’entorn de la defensa de la Catalonha. Las relacions intensas qu’amassan Catalans e Occitans son pas mès de provar. Ne soi arribat a pensar que l’Occitània e la Catalonha hèn partit d’un solet ensemble coherent e unit culturalament. Me sentishi autan catalan com occitan.
L’unitat de l’occitanisme se pòt hèr sus la basa wilsoniana que cada pòble a dret de decidir per se-medish. Los Catalans son un pòble e donc a lo dret de se causir l’avénguer son. Aquesta idèa democratica, nosauts Occitans, l’avèm de hèr enténer clarament entà ajudar los frairs Catalans que son dins ua situacion politica de las complicadas.
Mariano Rajoy, lo prumèr ministre espanhòu dumpèi 2011, es lo responsable d’aquesta situacion esglasianta. En 2010 Madrid, en refusar l’estatut catalan adoptat per referendum en 2006, provoquèc un legitime arsèc independentista au Principat. Rajoy, per la sua politica shueca, buta los Catalans a sortir de l’Espanha.
Coma occitanistas, podèm pas que condamnar la tendéncia neo-franquista deu Partit Popular de M. Rajoy e ajudar los Catalans que tant soent mos ajudèn.
La Val d’Aran, tròç d’Occitània en Catalonha, es tanben un enjòc màger entà nosauts. Ua bèra part de la classa politica aranesa, escusèra, que trantalha. Pr’aquò, sense la Generalitat i auré pas d’occitan oficiau e d’autonomia aranesa. Se des·hèr de Catalonha, entà un Aranés, seré ua peca grèva. Créser qu’Aran se pòt escapar deu debat independentista catalan es illusòri. Fòrça occitanistas considèran la Val d’Aran coma lo paradís de l’Occitan. Mès dumpèi lo debut deu sègle XXI, l’usatge de la lenga occitana caij e lo castelhan ei la lenga de la vida vidanta de la Val. L’ensenhament de l’occitan au segondari ei catastrofic e la desaparicion de l’occitan, coma lenga de cada jorn, en Comenge vesin empacha la regeneracion de l’aranés. Alavetz, com Occitans, e entà la renavida deu gascon en Aran, avèm d’ahortir los ligams dambe Catalonha.
Ara, èm tots Catalans!
Ara, me sembla qu’ei temps que l’occitanisme, esbrigalhat, s’unish a l’entorn de la defensa de la Catalonha. Las relacions intensas qu’amassan Catalans e Occitans son pas mès de provar. Ne soi arribat a pensar que l’Occitània e la Catalonha hèn partit d’un solet ensemble coherent e unit culturalament. Me sentishi autan catalan com occitan.
L’unitat de l’occitanisme se pòt hèr sus la basa wilsoniana que cada pòble a dret de decidir per se-medish. Los Catalans son un pòble e donc a lo dret de se causir l’avénguer son. Aquesta idèa democratica, nosauts Occitans, l’avèm de hèr enténer clarament entà ajudar los frairs Catalans que son dins ua situacion politica de las complicadas.
Mariano Rajoy, lo prumèr ministre espanhòu dumpèi 2011, es lo responsable d’aquesta situacion esglasianta. En 2010 Madrid, en refusar l’estatut catalan adoptat per referendum en 2006, provoquèc un legitime arsèc independentista au Principat. Rajoy, per la sua politica shueca, buta los Catalans a sortir de l’Espanha.
Coma occitanistas, podèm pas que condamnar la tendéncia neo-franquista deu Partit Popular de M. Rajoy e ajudar los Catalans que tant soent mos ajudèn.
La Val d’Aran, tròç d’Occitània en Catalonha, es tanben un enjòc màger entà nosauts. Ua bèra part de la classa politica aranesa, escusèra, que trantalha. Pr’aquò, sense la Generalitat i auré pas d’occitan oficiau e d’autonomia aranesa. Se des·hèr de Catalonha, entà un Aranés, seré ua peca grèva. Créser qu’Aran se pòt escapar deu debat independentista catalan es illusòri. Fòrça occitanistas considèran la Val d’Aran coma lo paradís de l’Occitan. Mès dumpèi lo debut deu sègle XXI, l’usatge de la lenga occitana caij e lo castelhan ei la lenga de la vida vidanta de la Val. L’ensenhament de l’occitan au segondari ei catastrofic e la desaparicion de l’occitan, coma lenga de cada jorn, en Comenge vesin empacha la regeneracion de l’aranés. Alavetz, com Occitans, e entà la renavida deu gascon en Aran, avèm d’ahortir los ligams dambe Catalonha.
Ara, èm tots Catalans!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#12 Ah! Ah! Ah! , òsca garri ! Galejada pas mòrta !
Tòmbi de cuol tornamai!
Descuèbri que i a tanben de catalans e d'occitans en Espanha, e mema que parlan encara patés.
En cò nostre, son fiers d'ésser francés, levat la conariá de Hollande amb la novella region.
Me pensi qu'Espanha a un problèma d'escòla, o que l'espanhòl es de mal apréner, perque los d'Espanha son pas desparièrs rapòrt a los de França.
#3 "Un gascon amic deus Catalans" ?? E ben, me damne, amb "d'amics" coma aquò òm a pas besonh d'ennemics !!
#9 esencusatz-me : Rajoi e non pas Roja (ni Rog !)...
Que pensi tems-a que "autonomia" n'ei cap oblijada d'anar duscas a "independencia", que ua autonomia fòrta coma l'an dejà eths Basques e eths Catalans, e que pòt èster amelhorada encara, ei melhora qu'ua independancia dont era idèa divisa tant eths Catalans e tanplan eths Basques. Ara, qu'ei aths pòbles de causir, e que's dèu poder tier un referendum democraticament organisat, e ena patz meslèu qu'en un climat de guèrra civila. D'aqueth punt de vista, comparar Roja a Franco qu'ei ua error, ua mentida, que no pòt cap fèr avançar eras causas. Visca Catalonha, visca eth Val d'Aran, mes en esvitar eth caòs !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari